Een Naam voor een God #6 Hoeveel Lettergrepen

YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah

3. Verwarring

3.2. Eén, Twee of Drie lettergrepig

In de Oudheid gebruikten de mensen de Naam van God. Het Volk van God wist dat men Gods Naam zeer moest loven. En zelfs bij andere naties was de God van de Joden

gekend. (Jozua 2:9) Dit was vooral het geval nadat de uit de ballingschap in Babylon teruggekeerde joden met mensen uit allerlei natiën in contact kwamen (Psalm 96:2-10; Jesaja 12:4; Maleachi 1:11). In The Interpreter’s Dictionary of the Bible staat: „Er is heel wat bewijsmateriaal waaruit blijkt dat veel vreemdelingen zich in de periode na de ballingschap tot de religie van de joden aangetrokken voelden.”

Er waren ook mensen die hun kinderen namen naar godheden gaven en zo was het ook gebruikelijk de Naam van de Schepper te verwerken in namen, om aan te duiden dat het een ‘godsgeschenk’ was of een ‘kind van God’, en zo verder. Volgens George Buchanan, emeritus hoogleraar aan het Wesley Theological Seminary in Washington D.C. bevatten veel namen van in de Bijbel genoemde mensen en plaatsen een verkorte vorm van de goddelijke naam. „In de oudheid vernoemden ouders hun kinderen vaak naar hun godheden. Dit betekent dat zij de naam van hun kinderen uitspraken op de manier waarop de naam van de godheid werd uitgesproken. Het Tetragrammaton werd in de namen van mensen opgenomen, en zij maakten altijd gebruik van de middelste klinker.” Zegt hij.

Zo is de Jah vorm in voege gekomen. Jonathan, die in de Hebreeuwse bijbel als Jo·na·than’ of Jeho·na·than’ voorkomt, betekent „Jaho of Jahowah heeft gegeven”, aldus professor Buchanan. De naam van de profeet Elia is ´E·li·jah’ of ´E·li·ja’hoe in het Hebreeuws. Volgens professor Buchanan betekent de naam: „Mijn God is Jahoe of Jahoe-wah”. Op overeenkomstige wijze is de Hebreeuwse naam voor Josafat Jeho·sja·fat’, hetgeen „Jaho heeft geoordeeld” betekent.

“In Hebreeuwse teksten vertegenwoordigt de groep van vier letters [het Tetragrammaton] de naam van God. De gemeenschappelijke transliteratie is Jehova”. (- The Reader’s Digest Great Encyclopedic Dictionary; p. 1385)

“Yehovah – uitgesproken {yeh-ho-vaw ‘} – is de correcte Hebreeuwse vertolking. “ (Strong’s Exhaustive Concordance of the Bible)

De Biblical Archaeology Review is er van overtuigd dat indien het Tetragrammaton als één lettergreep werd uitgesproken, dan was de uitspraak ’Jah’ of ’Jo’. “Werd het als drie lettergrepen uitgesproken, dan moet de uitspraak ’Jahowah’ of ’Jahoewah’ geweest zijn. Zou men de naam ooit tot twee lettergrepen hebben verkort, dan moet de uitspraak ’Jaho’ geluid hebben.”

De negentiende-eeuwse hebraïcus Gesenius in zijn Hebrew and Chaldee Lexicon to the Old Testament Scripturesschrijft: „Degenen die van mening zijn dat

yhwh-ani Tetragram. gif — Tetragrammaton in Old, modern Hebrew and Letterword yhwh-ani-tetragram

 [Je-ho-wah] de feitelijke uitspraak [van Gods naam] was, missen niet elke grond ter verdediging van hun opvatting. Op deze wijze kunnen de verkorte lettergrepen  [Je-ho] en  [Jo], waarmee veel eigennamen beginnen, op een bevredigender wijze worden uitgelegd.”

Verscheidene onderzoekers zijn het er over eens dat diegenen die beweren dat “Jehovah” zogezegd een hybride naam zou zijn die dateert van ongeveer 1510 wanneer Peter Galatin, Paus Leo X zijn biechtvader, het zou gebruikt te hebben, maar dat het geen nauwkeurige transliteratie zou zijn van de Hebreeuws geschriften voor de Naam van “Yahweh”. Omdat de Farizeeërs onderrichtten dat die de Naam van Yahweh/Jehovah te heilig was om uit te spreken en de lezer waar ook de Naam van G’d /God stond die diende te vervangen worden door de titel Adonai (Heer). Die verplichting om het surrogaat “Adonai” voor het Tetragammaton te gebruiken geeft echter geen enkele bewijsvoering dat het dan Yahweh in plaats van Jehovah zou moeten zijn.

Rotherham zegt wel “Jehova is slechts een combinatie van de heilige Tetragrammaton en de klinkers in het Hebreeuwse woord voor Heer, dat door de Joden voor J (Y) is vervangen HVH, omdat zij van het uitspreken van de Naam ineenkrompen, naar een oude misvatting van de twee passages Exodus 20:7 en Leviticus 24:16. Om aan de naam JHVH de klinkers van het woord voor Heer te geven (Heb. Adonai) en uit te spreken als Jehova, is ongeveer een hybride combinatie zoals het zou zijn de naam Duitsland met de klinkers in de naam Portugal te spellen–viz., Gormuna. De monsterachtige combinatie Jehova is niet ouder dan ongeveer 1520.”

Maar er wordt daar verkeerd uitgegaan van het woord Adnonai, wat toch ook drie lettergrepen zijn, dus eerder een tegensprak is voor het twee lettergrepige Jah-weh en het werkelijke Tetragram dat vier letters maar drie lettergrepen bevat. De Adonai was niet de vertaling maar de “in de plaats stelling”. Het was het surrogaat woord voor het eigenlijke יהוה of in het paleo Hebreeuws de letterformatie of YHWH of JHVH YaHusHa YAHUVEH, YAHUSHU YaHuWah.

Dat Jehovah een gelatiniseerde vorm zou zijn welke Yahweh in het Engels of Jahweh/Jahwe in het Nederlands zou moeten zijn kan onvoldoende gestaafd worden. Dat het in het Latijn ook als Jehovah opgenomen is haalt eerder het bewijs boven dat in de tijd van de Latijnse optekeningen Gods Naam nog steeds gekend was en werd gebruikt onder de verklanking Jehovah.

“Beraamde inspanning is er onderweg geweest voor verscheidene voorbije generaties om de uitspraak van de Goddelijke Naam te veranderen, bekend als het Tetragrammaton, van Jehova in de Egyptische smet, Yahweh. Ondanks deze inspanningen dwingt daar bewijs om bij de traditionele uitspraak (van Jehova) te blijven.” (LambLion; door Scott Jones)

Aangaande het tetragrammaton ten gunste van de Hebreeuws naam “Yehowah” (Engels-Jehovah) schrijft George W. Buchanan “De oorspronkelijke vormr van de goddelijke naam was bijna zeker drie lettergrepen, NIET twee. De verzamelde gegevens wijzen zeer sterk in de richting van een “drie” lettergreepwoord”. [(, “Een Onafgewerkte Zaakn Met de Dode Zee Rollen,”) George W. Buchanan, “Some Unfinished Business With the Dead Sea Scrolls,” RevQ 13.49-52 (1988), 416]

“De Tetragrammaton zou “Jehova” en niet “Yahweh” moetenuitgesproken worden…De klank van “Jehova” is verenigbaar met de wijzewaarop wij andere Hebreeuws namen in het Engels vertalen”. (Eric Rasmusen; Professor Indiana Universiteit Stichting)

Ook naar het Jiddish en het Nederlands, Vlaams of Zuid Afrikaans ligt de klankvorming gelijk de Hebreeuwse uitspraak van het Tetragammaton יהוה Je-Ho-VaH vandaar dat wij de voorkeur geven om in het Nederlands ook Jehovah te schrijven, dit in eenvormigheid met een meer internationaal gebruik, terwijl de standaard taal richtlijn voor het Nederlands wel Jehova is volgens de Richtlijnen van de Nederlandse Taalunie zoals geïnterpreteerd door de Spellingraad van Van Dale Lexicografie. (Wolters’ Woordenboeken Van Dale, Prisma Woordenboek 1995-1997)

“Wanneer wij naar de Hebreeuwse symbolen kijken zien wij יהוה of YHWH dat door Hebreeuwse mensen als YahuWah wordt opgenomen, uitgesproken met de klanken Yea-Ho-VVHa(h) {in het Nederlands klinkend als Je(eh)–Ho-fVVHah} “Dus moet de goddelijke naam van God drie lettergrepen hebben”. (Rolf Furuli Lector in Semitische talen Universiteit van Oslo)

“”Toen het Tetragrammaton werd uitgesproken… werd het met “drie” lettergrepen uitgesproken en het zou “Yahowah” geweest zijn “(George W. Buchanan,” Hoe de Naam van God Uitgesproken Werd,” BAR 21,2 (maart-april 1995), 31-32)

“Vele geleerden geloven. ..dat het meer dan waarschijnlijker is dat de Goddelijke naam oorspronkelijk in een drie lettergreepvorm, “Yeh×o×wah” werd uitgesproken. – “Jehovah” is de Engelse vorm van de goddelijke naam”. (De Goddelijke Naam van God; Vervolging van Bijbelse Waarheid – (The Divine Name of God; Pursuit of Scriptural Truth Home Christians.net)

“Inderdaad van het bewijs dat nu verkrijgbaar is, kan het gedebatteerd worden dat Yahweh verkeerd is en Jehowah de ware uitspraak kan zijn “. (De Wet en de Profeten, pp. 215-224 – The Law and the Prophets,pp. 215-224, uitgegeven door John H. Skilton, Milton C. Fisher, en Leslie W. Sloat).

“Samaritaanpoëzie gebruikt het Tetragrammaton en rijmt dan het met dat woord met die woorden die het zelfde geluid als Yah-oo-ja (drie lettergrepen) hebben.” (Tijdschrift van Bijbelse Literatuur, 25, p. 50; en Joodse Encyclopedie, vol. 9, p.161 – “Samaritan poetry.” Journal of Biblical Literature, 25, p.50 ; en Jewish Encyclopedia, vol.9, p.161).

“In de lettergreepdivisie van de goddelijke naam zou het geëindigd zijn op een vorm als Jahoweh, een vorm merkwaardig als de. ..vorm Jehova” [Laird Harris; De Uitspraak van het Tetragram, in De Wet en de Profeten: Oud Testament Studies voorbereid ter Ere van Oswald Thompson Allis, ed. John H. Skilton (Phillipsburg, New Jersey: Presbyteriaan en Hervormd Uitgeversbedrijf, 1974 – Laird Harris; The Pronunciation of the Tetragram, in The Law and the Prophets: Old Testament Studies Prepared in Honor of Oswald Thompson Allis, ed. John H. Skilton (Phillipsburg, New Jersey: Presbyterian and Reformed Publishing, 1974), pgs 218-224]

“Dus is de vorm Yahweh een verkeerd hybride vorm met een vroege “w” en een late “eh”. “(De Wet en de Profeten, — The Law and the Prophets, ed. by John H. Skilton, Milton C. Fisher, en Leslie W. Sloat)

Vervolg: Een Naam voor een God #7 Jahwe(h) niet Hebreeuws