Omgaan met zorgen in ons leven

Vorig seizoen hebben wij een ogenblik getracht om menselijke bijstand te verkrijgen en onze ecclesiae te laten verbinden met de gemeenschappen van een andere vereniging Christadelphians. Dit is echter niet gelukt en daarbij hebben wij tot onze schaamte ook moeten ondervinden dat het veel beter is om op God te vertrouwen en in alle rust af te wachten tot alles juist valt in Zijn tijd en niet volgens ons verwachtingspatroon.

In onze diensten en in ons schrijven in de loop van het afgelopen jaar hebben wij dan ook zeer veel aandacht geschonken aan dat belangrijk punt voor een gelovige, namelijk om op God te vertrouwen en in Hem alle hoop te stellen. Ook gaven we aandacht aan ons geloof in vertrouwen, roeping en het toeschrijven aan Jehovah. daarbij keken wij naar de belangrijkheid van de aanbidding en hoe dat best kan gebeuren.

Op onze zondag dienst van twee weken geleden (2014/10/19) keken wij nogmaals naar het belang van het gebruik van God Zijn Heilige Naam en keken wij naar de positie van Jezus in deze relatie tot zijn hemelse Vader en welke houding zijn discipelen aannamen.

Virgin Mary and Jesus, old Persian miniature. ... — Maagd Maria (Miriam) en Jezus (Jeshua), oude Perzische miniatuur. In de islam worden ze Maryam en Isa genoemd. (Foto credit: Wikipedia)

Jezus moest lasten ondergaan

Net als elke andere persoon in deze wereld, moest de man Jezus, geboren te Bethlehem, de lasten ondergaan van het menselijk leven. Hij werd wel op bijzondere wijze op deze wereld geplaatst, maar dat nam niet weg dat zodra hij werd geboren een element van zorgen was voor zijn aardse ouders, Jozef en Miriam (Maria). Maria als een speciaal uitverkorene van God kon niet verhinderen dat haar zoon moeilijkheden moest ondergaan en ze had te leven met de pijn in haar hart voor die problemen en pijn Jezus moest ondergaan.

Maria leidde haar zoon op en leerde hem ‘goed‘ en ‘slecht‘, zoals elke moeder zou doen. Ze had vele keren dat ze moest zorgen voor haar veiligheid en voor de veiligheid en de goede naam van haar zoon. Op bepaalde momenten vertelde haar zoon haar zo geen zorgen te maken of om geduldig te zijn, want de dingen moesten gebeuren in de tijd van zijn hemelse Vader en niet volgens hun verwachtingen wanneer zij wensten dat het zou gebeuren.

Beperkte tijd

Jezus wist hij al snel bij zijn publieke optreden dat zijn tijd beperkt was (drie jaar) en dat hij een taak voor God had om te doen in die korte tijd, maar dat hij zijn discipelen die opdracht van God moest gegeven zo dat zij zijn werk zouden verder zetten. Zij zouden het predikingswerk moeten overnemen en mensen moeten vormen die op hun beurt weer verder in de wereld zouden gaan om op hun beurt het Goede Nieuws te verkondigen.

Jezus was zich goed bewust van wat er voorspeld was en hoe zijn hemelse Vader telkens woord had gehouden. Dus alles wat van tevoren voorspeld was en nog niet gebeurd was zou dan ook nog gaan gebeuren. Als zodanig had Jezus al snel door dat zijn taak beperkt was in tijd en dat de dood dichter bij kwam. Geen prettige gedachte. Met zijn triomfantelijke intocht in Jeruzalem kon hij zien hoe de tijd voor hem naderbij gekomen wast. Hij kon zien dat profetieën in vervulling kwamen en de tijd inluidden om zich aan te bieden als offer voor de mensheid.

Gevoelen bij zorgen

Kun je je voorstellen hoe Jezus zich gevoeld moet hebben? Hoe zou jij je voelen als je weet dat je dood in de buurt is? als je weet dat je over enkele dagen gaat sterven, wat zou jij nu doen?

Velen van ons hebben veel zorgen te maken, denken ze. In deze wereld zijn er genoeg problemen alsook zijn wij er ook meestal goed van voorzien. Vreemd genoeg willen veel mensen toch ook nog problemen zoeken daar waar er geen zijn. Er zijn er velen die zich om bagatellen zorgen maken of denken dat zij zorgen moeten maken over bepaalde zaken. Er zijn nog genoeg mensen die denken dat ze meer zorgen moeten hebben. Veel mensen zijn nog niet tevreden. Verscheidene van hen zijn “natuurlijke piekeraars“, terwijl anderen meer geneigd zijn om de gebeurtenissen te laten komen zoals ze komen. Sommigen willen gerust de houding aan nemen van “we zullen wel zien wat komt”.

Herfstperiode

Nu de herfst is aangetreden worden wij geconfronteerd met steeds korter wordende dagen. Het herfst seizoen brengt de tijding van de donkere dagen en al snel gaan weer veel mensen zitten tobben, rouwen en na te denken over hun voortbestaan en de dood. In geval zij denken over degenen die in de vele oorlogen geleden hebben en gestorven zijn, zou je kunnen denken dat het niet slecht is dat ze stil staan bij de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog. Maar op de eerste dag van november zullen ze ook een dag vrij hebben om na te denken over de dode familieleden, waarbij zij op Allerheiligen en Allerzielen ook naar de graven zullen trekken van hun geliefden om deze proper te makenen met bloemen te versieren. Alsook komt er een tijd voor velen om na te denken over onze situatie als ons leven tot een einde komt.

Je zou denken dat dit genoeg reden zou geven voor mensen om na te denken over de toekomst – onze toekomst, de toekomst van de wereld waarin onze kinderen en kleinkinderen zijn geboren. Hoe velen zouden zich zorgen gaan maken over hun relatie met de Schepper en de positie die ze hebben in te nemen in deze wereld?Jezus maakte zich zorgen over die toekomst, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de vele anderen, zelfs voor mensen die hij niet persoonlijk kende. Maar ook zijn eigen toekomst maakte hem ongerust. Hoe zou je zelf zijn als je wist dat men je zou komen gevangen nemen en dat je een verschrikkelijke dood tegemoet kon gaan. Hij wilde God zijn wil doen en vertrouwde zijn hemelse Vader, maar tegelijkertijd was hij ook bang om wat er zou gebeuren met hem.

Ongerustheid in onzekere tijden

Men kan indenken hoe een persoon in zulke onzekere tijden ongerust kan zijn en heel wat kopzorgen kan hebben. Er waren ook momenten dat Jezus niet zo goed wist hoe hij een situatie zou behandelen of hoe hij tot zijn hemelse Vader kon spreken. Jezus wist zijn doel hier op aarde en wenst het ook te vervullen volgens de Wil van zijn hemelse Vader. Maar hij durfde God toch te vragen hem te bevrijden van wat er hem te wachten stond.

“Nu ben ik doodsbang. Wat moet ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben ik juist gekomen.” (Johannes 12:27 NBV)

“‘Vader, als u het wilt, neem dan deze beker van mij weg. Maar laat niet wat ik wil, maar wat u wilt gebeuren.’” (Lukas 22:42 NBV)

Bij de gedachte aan zijn lijden en dood was Jezus zijn hart ook vertroebeld. Net als ieder mens was Jezus ook bang voor wat over hem zou komen. Hij toonde ons duidelijk dat hij elke ervaring van de menselijke zwakheid (afgezien van de zonde), die hem zou passen om een meelevende priester of dienaar van God te zijn heeft gekend.

De eerste Griekse woorden van Johannes versie van de Heiland zijn uiting zijn een echo van een vers van de Judica, Psalm 42 (43): 6, dat ook wordt weerspiegeld in de Tristis est anima mea van Gethsemane. Het parallellisme met de lijdensweg in de tuin is opvallend:

“5 (42:6) Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij. Vestig je hoop op God, eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt. {-(42:6-7) mijn God die mij ziet en redt./Mijn ziel is bedroefd\ Volgens sommige Hebreeuwse handschriften, de Septuaginta en de Pesjitta. MT: ‘die hem ziet en redt.// Mijn God, mijn ziel is bedroefd’.}
6 (42:7) Mijn ziel is bedroefd, daarom denk ik aan u, hier in het land van de Jordaan, bij de Hermon, op de top van de Misar. 7 (42:8) De roep van vloed naar vloed, de stem van uw waterstromen-al uw golven slaan zwaar over mij heen. 8 (42:9) Overdag bewijst de HEER mij zijn liefde, ‘s nachts klinkt een lied in mij op, een gebed tot de God van mijn leven. 9 (42:10) Tot God, mijn rots, wil ik zeggen: ‘Waarom vergeet u mij, waarom ga ik gehuld in het zwart, door de vijand geplaagd?’ 10 (42:11) Mij gaat door merg en been de hoon van mijn belagers, want ze zeggen heel de dag: ‘Waar is dan je God?’ 11 (42:12) Wat ben je bedroefd, mijn ziel, en onrustig in mij. Vestig je hoop op God, eens zal ik hem weer loven, mijn God die mij ziet en redt.” (Psalmen 42:5-11 NBV)

Wanhopige ziel en hoop

Jezus wist waarschijnlijk dat zijn ziel (zijn wezen) niet in wanhoop had moeten zijn. Hij vroeg zich zelfs af waarom hij zich ook zo gestoord voelde. Hij had altijd opgekeken naar zijn hemelse Vader, die hij anderen ook wilde leren kennen. Hij had altijd hoop op God gesteld en vertelde anderen om hun leven ook in de handen van zijn hemelse Vader te geven in volle vertrouwen. Hij wist en overtuigde mensen er van dat zijn hemelse Vader, Jehovah God, aan Die hoop van ons vervulling kon geven. Jezus zei altijd tegen anderen dat hij zelf het niet was die de wonderen verrichte, maar zijn Vader in de hemel. Hij vertelde de mensen dat ze hun vertrouwen en hoop in zijn Vader moesten stellen. Op Hem wiens naam was bekend als Jehovah moesten zij hun vertrouwen stellen. Jeshua (Jezus) verwees altijd naar zijn Vader in de hemel, die volgens hem alle eer toe kwam. Het was trouwens tot die Enige Ware God dat Jezus zich steeds in gebed richtte. Tot Hem was het dat Jezus bad en lof gaf .

“Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’” (Mattheüs 4:10 NBV)

“15 De man ging aan de Joden vertellen dat het Jezus was die hem gezond gemaakt had. 16 Het was omdat Jezus zulke dingen deed op sabbat, dat de Joden tegen hem optraden. 17 Maar Jezus zei: ‘Mijn Vader werkt aan één stuk door, en daarom doe ik dat ook.’ 18 Vanaf dat moment probeerden de Joden hem te doden, omdat hij niet alleen de sabbat ondermijnde, maar bovendien God zijn eigen Vader noemde, en zichzelf zo aan God gelijkstelde. 19 Jezus reageerde hierop met de volgende woorden:

‘Waarachtig, ik verzeker u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, hij kan alleen doen wat hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier. 20 De Vader heeft de Zoon immers lief en laat hem alles zien wat hij doet. Hij zal hem nog grotere dingen laten zien, u zult verbaasd staan! 21 Want zoals de Vader doden opwekt en levend maakt, zo maakt ook de Zoon levend wie hij wil. 22 De Vader zelf velt over niemand een oordeel, maar hij heeft het oordeel geheel aan de Zoon toevertrouwd. 23 Dan zal iedereen de Zoon eer betuigen zoals men de Vader eert. Wie de Zoon niet eert, eert ook de Vader niet die hem gezonden heeft. 24 Waarachtig, ik verzeker u: wie luistert naar wat ik zeg en hem gelooft die mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven. 25 Ik verzeker u: er komt een tijd, en het is nu al zover, dat de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en dat wie hem horen, zullen leven. 26 Zoals de Vader leven heeft in zichzelf, zo heeft ook de Zoon leven in zichzelf; dat heeft de Vader hem gegeven. 27 En omdat hij de Mensenzoon is, heeft hij hem ook gezag gegeven om het oordeel te vellen.” (Johannes 5:15-27 NBV)

Aan het einde van Jezus zijn openbare leven prees hij nog steeds God voor de reddende hulp van Zijn aanwezigheid, maar gaf ook de aankondiging van zijn ziel die zich in wanhoop bevond in hem. Jezus (Jeshua) was er ook zeker van dat het maar één God was, de HEERE, de Elohim Hashem Jehovah, die Zijn goedertierenheid commando overdag als in de nacht, in de uren wanneer alles goed gaat, maar ook in de uren wanneer alles lijkt slecht te gaan, zou laten gelden.

Twijfelen door angst en beproeving

Hoewel in de tijd dicht bij zijn dood zijnde, durfde Jezus ook te twijfelen aan de Allerhoogste. Hij bracht dan ook een gebed tot de God van zijn leven. Hij durfde zijn God, welke ook de God van Abraham is, en zijn rots, waarom Hij (Jehovah) hem (Jezus / Jeshua) was vergeten of verlaten zou hebben.

“Aan het einde daarvan, in het negende uur, gaf Jezus een schreeuw en riep luid: ‘Eli, Eli, lema sabachtani?’ Dat wil zeggen: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’” (Mattheüs 27:46 NBV)

We kunnen parallelle passages in het Nieuwe Testament vinden, waar Jezus zijn doodstrijd wordt beschreven vinden. Mattheüs 26:39, Marcus 14:36 en Lucas 22:42, vinden plaats in de Tuin van Gethsemane vlak voor de arrestatie van Jezus en laten ons zien dat Jezus ook bezorgd was. In al deze passages vraagt Jezus nooit om de kruisiging te voorkomen maar geeft hij wel uitdrukking zijn angsten voor de moeilijkheden, de pijn en het lijden dat hij gaat tegenkomen in de komende uren, in de vorm van zijn beproevingen, afranselingen, zweepslagen, eenzaamheid en vervreemding van mensen en als hij zal genageld worden op de houten staak.

Jezus wist dat hij een zware beproeving zou ondergaan, maar voor hem was het belangrijker dat God Zijn wil en niet zijn wil zou worden uitgevoerd.

De lezing van de dag in het evangelie van Johannes (12:27) vindt plaats voor de hierboven beschreven omstandigheden. Er is gezegd geworden, terwijl Jezus spreekt tot een menigte van mensen tijdens het Pascha Festival in de tempel in Jeruzalem (in feite zelfs voorafgaand aan de bijeenkomst van de twaalf met Jezus aan de bovenkamer te Jeruzalem).

Jezus weet dat de gebeurtenissen zich snel zullen ontplooien. Toch is deze verklaring gezegd in antwoord op een aantal Grieken die net iets van Jezus hebben gevraagd langs zijn discipelen om. Waren ze er om hem een uitweg uit zijn aanstaande problemen te bieden? Misschien, maar Jezus hoeft hen niet te ontmoeten en antwoordt zelfs op hun verzoek om hem te ontmoeten op deze manier. Hij bevond zich in een situatie waarin het niet duidelijk was hoe hij kon omgaan met de stijgende paniek en dus zocht Jezus toevlucht tot een verklaring, of beter, een verzoek. “Vader, verheerlijk Uw Naam” was een formaat dat Jezus voelde dat hij zou kunnen gebruiken op dit moment. Het hoeft niet meteen resultaat te oefenen op de specifieke zorg Jezus had maar eerder is iets wat hij kon gebruiken op elk gewenst moment in zijn leven, toen hij zulk een zorg voelde.

Verzoeking en opvolging

Dit is een proces dat wij ook als zijn discipelen kunnen volgen. Jezus was “in alle dingen verzocht gelijk als wij” (Hebreeën 4:15) en daarom moeten we in staat zijn om ons met hem te identificeren als we zorgen hebben in ons leven. Jezus blees steeds trouw aan zijn Vader in de volle overtuiging dat Jehovah de Enige Ware God is die alles kan waar maken, maar ook waarop wij ten volle kunnen bouwen. Hij (Jehovah, God) is degene die ons uit het vuur kan halen.

“want als de God die wij vereren ons uit een brandende oven en uit uw handen kan redden, zal hij ons redden.” (Daniël 3:17 NBV)

Jezus is op de aarde geplaatst geworden niet om gediend te worden, maar om ons een voorbeeld te stellen en om zowel God te dienen als zijn medemensen. Zonder zijn nederige instelling en zonder zijn opoffering zouden wij geen genadegave hebben ontvangen door zijn Zoenoffer.

“zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.’” (Mattheüs 20:28 NBV)

Voorbeeld voor ons

In het voorbeeld dat Jezus met zijn dienstbaarheid heeft gegeven en met de leerstellingen die hij heeft verkondigt, met kennis van de vroegere profetieën, zouden wij moeten weten wie wij moeten volgen en wie wij moeten erkennen als de beloofde Messias. Die erkenning houdt dan wel in dat wij niet meer van de wereld mogen zijn, in die mate dat wij niet met de wereld moeten mee heulen en niet mogen vasthouden aan die wereldse tradities, zoals bepaalde feesten (als Halloween) In zekere zin moeten wij ons zelf ook opzij zetten om echte leerlingen van Christus te kunnen zijn.

“Toen zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen.” (Mattheüs 16:24 NBV)

“Jezus nam opnieuw het woord. Hij zei: ‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’” (Johannes 8:12 NBV)

‘Hij die mij zou willen dienen moet mij volgen en bereid zijn om zijn leven te haten; omdat de teerling voor mijn leven allang is geworpen en verscheurd met emotie en verdriet ‘ ‘Is vertroebeld’ of ‘is onrustig ‘= is geweest en is nog steeds verontrust; een frequente betekenis van de Griekse voltooide tijd.

We hebben de figuur Jezus. In de evangeliën wordt genoeg over hem verteld om hem beter te leren kennen. We kunnen zien dat de mens van vlees en bloed op een speciale manier werd geplaatst in de schoot van zijn moeder. Hij is echt een man die rechtstreeks van God komt door die wonderbaarlijke plaatsing. Niet tegenstaande moest hij ook zijn eigen angsten overwinnen. Zo dan, wanneer in een tijd van stijgende paniek Jezus zijn toevlucht neemt tot het gebruik van een formaat (een motiverende verklaring) dan is dat iets wat we kunnen kopiëren, zelfs met behulp van dezelfde verklaring.

Antwoord op Jezus zijn gebed

In het geval van Jezus, was de intonatie een gebed en het vond de vraag van יהושע {Jeshua (Jezus)} direct een antwoord,

“Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en ik zal mijn grootheid weer tonen.’” (Johannes 12:28 NBV)

Er kwam dan ook, dat wil zeggen in antwoord op het gebed van Christus, de stem van God, dat sommigen konden onderscheiden terwijl weer anderen dat woord of spreken, niet kon onderscheiden, terwijl sommige verward de geluiden voor een natuurfenomeen namen. Terwijl ze het oneens waren, sommigen zeggende dat het donder was, anderen dat het een engel was die sprak, vertelde Jezus hen dat de stem niet was gekomen om hem te zien, maar om hen te verzekeren. Gods stem moest hen gerust stellen zoals het ons ook nu zou moeten gerust stellen. Hij legde aan hen uit hoe God wordt verheerlijkt in hem. In die verheerlijking vinden wij de eer aan De Ene Naam van de Allerhoogste (Jehovah) wiens Naam heilig is, en de andere heerlijkheid van de naam van Jeshua of Jezus (wat eigenlijk betekent ‘Heil Zeus’ en daarom niet zo goed is om die naam te gebruiken).

Verheerlijking van Gods Naam

De woorden die werden gesproken zijn van belang. Ze spreken over het feit dat Gods Naam was verheerlijkt in het verleden en dat deze terug zo zou verheerlijkt worden. Maar voor Jezus deze woorden hoorde in deze tijd, zouden ze hem herinneren aan hoe Gods Naam werd verheerlijkt in de opwekking van Lazarus slechts een paar dagen er voor en ook weer zou verheerlijkt worden bij zijn kruisiging een paar dagen later. De woorden hebben Jezus‘ geest niet weggetrokken van de uitdaging die voor hem lag, maar eerder hem in staat gesteld om het te bekijken met hernieuwde kracht en moed.

De woorden waren ook persoonlijk aan Jezus gericht en waren een verdere aanmoediging dat zijn Vader met hem was op dat moment in de tijd en met hem zou blijven doorheen de tijd van het komende offer.

Spiegelen aan Jezus

In geval zouden we een soortgelijke houding als Jezus zouden aannemen zouden we misschien ons ook op ons gemak vinden. Indien wij in onze zoektocht naar God ons er op zouden toeleggen in Hem te berusten, zou het veel makkelijker gaan om zowel Hem verder te leren kennen alsook om Zijn begeleidende Hand te voelen. Zeker, als we ons vertrouwen volledig op God zouden stellen moeten wij niet bang zijn, want dan zullen wij veilig in zijn handen zijn. Hij is de meest betrouwbare.

In zijn redevoeringen gaf Jezus wel te kennen dat wij eerder God dan de mensen moesten vrezen, maar dat wij meer op Hem zouden op aan kunnen dan te rekenen op mensen. De angst van Jezus was weg toen hij de Naam van God riep. Dit kan ook voor ons werken. Net als Jezus zijn angst werd vervangen door een gevoel van voldoening, doel en kracht, kunnen wij ook op vertoon van ons vertrouwen in de Allerhoogste onze nauwe band met God en Zijn beschermende hand voelen.

Als we ons belaagd voelen met zorg, laten we onze gedachten rusten op een echte verklaring zoals Jezus deed, of zelfs hardop zeggen wat er op onze lever ligt. Laten wij onze vrees verdringen door ons vertrouwen in de Allerhoogste. door ons bereidwillig te tonen om ons leven in Zijn Handen te leggen zullen wij geruststelling verkrijgen en ons zelf weer onder controle krijgen. Door Gods hulp te voelen zullen wij beter in staat zijn om daar te gaan wat de uitdaging ook moge zijn.

Omgaan met toenemende vrees

In de 19de oktober lezing van het evangelie zien we hoe Jezus koos om te gaan met stijgende vrees. Dit was effectief in het doen verdwijnen van de paniek en in het vervangen met vertrouwen. Dus waarom volgen wij niet zijn voorbeeld als wij met moeilijkheden worden geconfronteerd? Waarom volgen we niet het voorbeeld van Jezus Christus als wij in die omstandigheden bevinden die ons angst aanjagen? Als we het gevoel hebben dat wij door de problemen op het punt staan om te verdrinken kunnen wij best god ter hulp roepen en Zijn Naam aanroepen.
Als we voelen belaagd met zorg laten we onze gedachten rusten op een echte verklaring zoals hij deed, of zelfs zeggen het hardop, zelfs over en weer als dat helpt. Het zal ons helpen terug in de controle weer te voelen, en met Gods hulp te voelen beter in staat om te gaan met wat de uitdaging is dat voor ons ligt.

Als je dan zorgen hebt over hoe om te gaan met de situatie en hoe tot God te spreken, geeft de Bijbel ons genoeg antwoorden hoe we kunnen omgaan met verschillende situaties en hoe we de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde kunnen benaderen.

Het belangrijkste om te onthouden is wat Jezus gebruikte,

“Verheerlijk Uw Naam”.

Glorie brengen en Kenbaar maken van Gods Naam

Bij verschillende gelegenheden zei Jezus ook tegen zijn discipelen om uit te gaan in de wereld en de Naam van God te laten worden weerklinken zodat deze bij meerderen zou gekend worden. De uitspraak van Jezus in ons achterhoofd nemend, is het handig omdat het ons herinnert over God en dat het ook meer is over Hem dan over ons. Het helpt ons om onze gedachten, woorden en daden te kaderen in de algemene context van het willen veheerlijken van Gods Naam. Dit is een zeer hoge roeping.

We moeten weten dat het een belangrijke taak is die Jezus heeft gegeven aan elke volgeling van hem. Dat wil zeggen dat elke persoon die zich wil een “christen” wil noemen hieraan zou moeten voldoen en steeds heerlijkheid aan Jehovah zou moeten aanbieden.

Ongeacht welke moeite we kunnen komen te doorstaan, laat ons altijd denken aan de moeilijkheden waarmee Jezus werd geconfronteerd en hoe hij werd vernederd en geminacht. Laten we ook niet vergeten hoe de andere mannen van God, de profeten, die de woorden van God opgeschreven hebben, zodat latere generaties van hen kunnen leren, ook zeer veel moeilijkheden moesten doorstaan en meer dan eens hun leven in gevaar voelden. Al die mannen van God waren bewust over het belang van God Zijn Naam. Al jaren hebben velen geprobeerd om de Naam van God uit te faden. doorheen de geschiedenis heeft men al geprobeerd om de mensen de Naam van God te doen vergeten. Men heeft zelfs pogingen gedaan om de Naam van God uit de Heilige Geschriften te verwijderen. Ze hadden een goede reden om het te proberen, omdat het veel meer kracht kon geven om meer mensen te controleren. Maar vandaag de dag zijn er nog steeds veel mensen die het belang van Gods naam kennen en die niet bang zijn om deze heilige Naam uit te spreken. Zij weten ook dat in het geval ze in zulke moeilijke situaties zouden komen dat het lijkt alsof ze niet in staat zouden zijn om er uit te komen, ook zij kunnen doen als Jezus. Ook zij zullen een manier weten te vinden waarop zij kunnen handelen in deze moeilijke omstandigheden, die glorie zal brengen aan de Naam van God.