Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #10 Gebed #8 Voorwaarde

Voorwaarde

In de geschiedenis van het mensdom zijn er ook mensen van God geweest die geen antwoorden kregen van God als zij deze wilden krijgen.

Alhoewel David dag en nacht God had uitgeroepen, beantwoorde God niet alle gebeden van Koning David.

“(1) Mijn EL, Mijn EL, waarom hebt Gij mij verlaten – Ver van mij te verlossen {- verre van het redden van me, verre van de woorden van mijn kreunen}, ver van de woorden van mijn zuchten (2) O mijn Elohim, ik roep overdag, maar U antwoordt niet; En bij nacht, maar ik vind geen rust. (3) Maar U bent apart gezet, gekroond op het lof van Yisra’ ĕl {gekroond op de lofzangen Israëls/zetelend op Israëls lofzangen}} (4) Onze vaders hebben U vertrouwd; … ze vertrouwden, en Gij hebt hen bevrijd {Gij deed hen ontkomen} (5) Zij riepen tot U , en werden gered; Zij vertrouwden op U, en zij waren {werden} niet beschaamd. (6) Maar ik ben een worm en geen man {Doch ik ben een worm en geen mens}; een smaad van mensen, en veracht door het volk (7) Al degenen die zien bespotten mij; zij steken de lip uit {zij grijnzen (verachtelijk) naar mij}, zij schudden het hoofd, zeggende: (8) ‘Hij vertrouwde op יהוה {Jehovah}, laat Hij hem redden; laat Hij hem verlossen, daar Hij lust heeft aan hem {Hij houdt toch van hem}! “(9) Want U bent de Ene die mij uit de baarmoeder nam;… waardoor ik vertrouwen schonk aan de borsten van mijn moeder (10) Vanaf de geboorte van de buik van mijn moeder werd ik opgedragen aan U Mijn El {van de moederschoot af bent u Mijn Ěl geweest} (11) Wees niet ver van mij, , want de nood is dichtbij {voor nood is nabij}. Want er is niemand om te helpen (12) Vele stieren hebben mij omringd; Sterke van Basan hebben mij omsingeld (13) Zij hebben hun mond tegen mij, als een woedende en brullende leeuw geopend. “. (Psalm 22:1-13 De Geschriften 1998+)

Ingesteld op “Het Doen in de ochtend.” brengt deze psalm van David ook de bekende schreeuw die Jezus enkele uren voordat hij zou sterven uitsprak: “Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?” Daar riep Jezus niet op zichzelf zoals trinitariërs aan nemen. Indien Jezus God was moest deze trouwens niets vrezen, want God kan niet sterven. Maar Jezus als mens van vlees en bloed kon werkelijk dood gaan en daarbij onnoemelijk veel lijden. Jezus riep op de enige ware God, de Elohim Adonai Hashem Jehovah. Was God echt ver weg van David of Jezus Christus? Beide gaven de uitdrukking van hun gedachte dat het leek alsof God ver van hen was om hen te helpen. Maar uit hun zuchten kunnen wij opmaken dat zelfs zo’n geliefde als koning David, uit wie zijn geslacht Christus Jezus op deze wereld zou komen, in de dag riep, maar geen antwoord kreeg, ook al was David ‘s nachts ook niet stil.

Noch David noch Jezus twijfelden ooit dat God de Allerhoogste is. Beiden wisten dat ze niets konden doen zonder God. Beiden lieten ook anderen weten dat ze God moesten leren kennen en respecteren en dat het enkel die Allerheiligste is die wij mogen loven en eren. Ze lieten ons ook zien, zoals we in de Schrift kunnen vinden dat hun voorouders, de Israëlieten in de Goddelijke Schepper als Enige God vertrouwden. Zij hebben vertrouwd, en Jehovah God heeft hen bevrijd. God Zijn volk riep meer dan eens tot Hem, en werd bevrijd.

Zoals in één van de vorige hoofdstukken geschreven wisten de mensen van God dat zij gebeden nodig hadden om hun behoeften en wensen uit te drukken. Gebed dat zonder enige wens is zou u een spot tot God kunnen noemen. Zelfs geeft een gebed met dankzegging uitdrukking van een wens, namelijk bereid te zijn om dank te betuigen aan de Allerhoogste en de wens betuigend om Hem te plezieren.

Hier kunnen wij ook één van de belangrijkste voorwaarden voor hun gebeden vinden. Wij zouden moeten proberen God te behagen en aan te geven dat wij op Hem vertrouwen en bereid zijn om Hem te eren. De mensen van God vertrouwden op de God van Abraham en niet als dusdanig op de mensen rondom hen heen. Wij ook zouden nog meer dan het Volk van God vroeger deed onze hoop op God moeten stellen en Hem vertrouwen. Wij horen te beseffen dat het vertrouwen van Gods Volk in God niet faalde. Zij waren niet teleurgesteld.

Wij kunnen er zeker van zijn dat diegene die gelooft en vertrouwt in God, hoewel die mens slechts als een worm of een niets kan worden aanschouwd en veracht door de mensen, zijn vertrouwen in YHWH, Jehovah, en slechts Één god, Schepper van hemel en aarde, toenadering tot God zal brengen en hem niet zal doen mislukken voor wat God goed acht voor hem. Hij zal dan ook door God worden bevrijdt van deze spotters. De redding zal van God komen, die het hart kent en genoegen schept in diegenen die Hem liefhebben.

Bij problemen in de buurt waarbij er niemand is om te helpen en onze kracht erg, ‘verdroogd als een potscherf’ lijkt, mag het misschien lijken alsof God ons in de steek gelaten heeft, maar Hij kijkt altijd naar ons. Hij houdt ons en de gehele wereld steeds in het oog en Zijn getrouwen verlaat Hij niet. Hij laat hen niet in de steek. Terwijl onze tong verdroogd kan zijn en tot ons gehemelte kan reiken, worden we bijna getest tot het einde van wat we kunnen verdragen, en kan het lijken dat God ons heeft gebracht in het stof des doods. Maar God verlaat Zijn geliefden niet. Hij laat ze niet verweesd achter in de woestijn, noch in doodsangst. Wanneer de tijd rijp is zal Hij er zijn voor allen te helpen die God liefhebben.

Gebeden kunnen voor sommige kijken als een teken van onze zwakheid, maar er is niets mis met het willen laten zien dat we fragiel en zwak zijn. We moeten soms beproevingen ondergaan om ons weer op onze juiste plaats te zetten of op het juiste spoor te brengen. Soms moeten wij er aan herinnerd worden dat we zwak en broos zijn en dat wij gelimiteerd zijn in ons kunnen. Wij moeten er aan herinnerd worden hoe wij nood hebben aan steun of bijstand van de Allerhoogste. Wij moeten beseffen dat wij een hoger Wezen harder nodig hebben dan gewone mensen.

Tot de Vader komend, Hem over onze zwakheid vertellend en onze behoeften kenbaar makend kan Hij ons voorzien van wat Hij voor ons noodzakelijk vindt. Als dusdanig is het niet slecht aangezien wij echt sterk willen zijn, tezelfdertijd niet te weigeren zwak te zijn en in ons zelf vertellend dat wij zwak zijn en hopen sterk in Christus te worden.

Niet in staat om de fysieke lijdensweg van de afgeranselde rug te dragen, niet in staat om de pijn van de malende aren en het schuren van de ruwe houten stokken te verlichten … hoe Jezus zijn buitengewone geest zwakheid van de vleselijke strijd kon overstijgen en zich kon concentreren op die woorden van koning David, dat kostbare fragment van de Schrift. Net als hij moeten ook wij onze gedachten in de Heilige Schrift hebben en nadenken over die opgetekende woorden.

Deze transcendente mening van Christus zou ook in ons moeten zijn, aangezien wij zijn meditaties en, als hem, onze affecties op de hoop vestigen die vóór ons wordt geplaatst.

David en Jezus vreesden God meer dan wie of wat dan ook. Ze vertelden ook anderen dat ook zij JHWH, Jehovah zijnde de Allerhoogste God van het heelal moeten vrezen en dat Hij de enige is die men hoort te prijzen! Net als de nakomelingen van Jakob Jehovah verheerlijkten moeten ook wij in ontzag voor Hem staan! Voor Jezus, ook als het “den HEERE behaagde Hem te verbrijzelen”, waardoor Jeshua (Jezus), de man uit Nazareth kwam te lijden, maakte die zoon van God zijn ziel een offer voor de zonde. Ook al bracht Jehovah God over hem al die smarten, verweet hij niemand iets. Zelfs diegenen die hem verachtten en bespotten verafschuwde hij niet. Jezus was bereid de volledige wens van zijn Vader, de Enige Ware God te voldoen ook al werd hij in de verdrukking van de verdrukten gebracht tot de dood toe. Noch heeft hij zich verborgen of weggetrokken van de ogen van Hem, maar toen hij riep tot Hem, hoorde Jehovah zijn schreeuw. Jezus riep tot de Vader, en zelfs wanneer zijn stem stil was in de dood, weerklonken zijn woorden nog steeds in de hemel, en hoorde de Vader. Vervolgens reageerde God en stond deze toe om de geboorte van de nieuwe, of spirituele, creatie tot stand te laten komen. Door dit te doen kon God ook zijn nakomelingen zien en verlengde Hij hun dagen, en het genoegen van JHWH, Jehovah was voorspoedig in zijn hand. (Psalm 22:24, Jesaja 53:10-12)

Die dingen die waarin God behagen heeft zijn die dingen die Zijn doel laten vervullen. Hij heeft geen ‘plezier’ in de dood van de goddeloze (Ezechiël 18:32), maar, wonderlijk, vindt Hij “plezier” in de dood van een volmaakt rechtvaardige zoon, omdat dat die dood redding brengt aan anderen, net als wij!

Er zijn gelovigen en niet-gelovigen, die allemaal moeten leven op deze aarde onder dezelfde voorwaarden. Na de eerste zonde heeft God het recht aan alle mensen gegeven om de wereld te maken zoals ze zelf willen. Degenen die dat liever doen zonder God, heeft Jehovah in staat gesteld om dat ook te doen. Maar degenen die de voorkeur geven om te leven met God zouden moeten weten dat allemaal deel uitmaken van die wereld waar de mens de baas wil zijn. Niemand kan ontsnappen aan de ‘steken‘ van deze wereld. Ook personen die voor een tijdje met God gewandeld hebben konden seizoenen van wanhoop ervaren en seizoenen van vreugde of verhoging. Soms waren deze seizoenen overlappend, zelfs in een gebed. In doodsangst, schreeuwen mensen om Gods hulp. Dan herinneren ze Zijn goedheid. Dan keren zij in hun wanhoop terug maar vragen zich dan ook af waarom God zo ver weg lijkt. Dan verwachten ze meteen een antwoord dat de oplossing brengt.
Velen wanneer die oplossing niet datgene is van wat ze verwachten verliezen dan geloof in God en zijn worden dan door hun ongeloof en door de verschillende meningen van hen die God haten verder weg gevoerd. Daar kunnen we nog een voorwaarde vinden voor het verkrijgen van de juiste antwoorden en het vervuld zien van onze wensen of hoop. In geval we niet bij God kunnen blijven, hoe kunnen we dan verwachten dat God bij ons zal blijven? Hij is niet een Tiran die ons blijft vast houden in de ketens. Hij laat ons vrij om zelf te kiezen waar en met wie wij willen gaan. In het geval dat we willen lopen zonder Hem, mogen wij dat gerust doen. Maar in het geval we niet willen dat Hij met ons is, kunnen we ook niet van Hem verwachten dat Hij opeens daar is voor ons wanneer wij dat willen. Hoe kunnen wij ook verwachten dat Hij daar dadelijk klaar staat voor ons als we naar Hem bellen zonder echt geloof in Hem!

Hem aanroepen in gebed vereist dan in zekere zin ook geloof in Hem. Men kan niet iemand ter orde roepen als hij niet bestaat of als men iemand niet wil vinden zal men deze ook niet vinden. Om tot God te bidden moet er eerst en vooral toch een geloof in Hem zijn.
We worden aangemoedigd door de belofte van God Zijn aanwezigheid. En zo gaat het wanneer we leven in het spanningsveld van het gelovig bidden. God wil dat we ons ware zelf voor Hem brengen, zonder het gevoel alsof we ons zelf eerst moeten reinigen en optutten om Hem te imponeren. We hoeven ons helemaal niet anders voor te doen, te kleden of op te maken om voor Hem te bidden. God kent ons hart en de conditie van het hart is het belangrijkste in onze relatie met God. Ons geloof moet in Hem en in Zijn zoon Jezus Christus zijn. Zoals Jezus zijn Vader helemaal vertrouwde, moeten we ook ons volledige vertrouwen geven in de Allerhoogste, zodat Hij ons ook vertrouwen kan geven om in een echte relatie met Hem te leven.

Jezus bad meerdere malen tot zijn en onze Vader. Hij gaf ook een voorbeeld gebed, ‘het Onze Vader‘. Maar Jezus vertelde ons ook hoe niet te bidden.
Een paar decennia geleden was het nog de gewoonte in Vlaanderen om een voorbehouden stoel te hebben in de kerk, waarvan sommige met de namen van de gelovige er op, zodat de gelovigen altijd hun plaats konden in nemen hun eigen stoel, maar ook gezien worden door de gemeenschap. Uit de gelijkenissen van de Meester Leraar kregen we te horen dat we niet moeten bidden om gezien te worden door anderen, noch moeten we bidden alsof onze woorden zelf iets te maken hebben met de effectiviteit van onze gebeden. Beide negatieven hebben te maken met het hebben van een hoogmoedig hart. Het gebed is eerst en vooral een daad van nederigheid voor een heilige God, dus we bidden niet om de lofbetuigingen van mensen te ontvangen, maar om te communiceren met onze hemelse Vader.

Bidden gaat niet over het lezen van een gebedenboek of altijd dezelfde woorden op dezelfde manier bidden. Het steeds weer opzeggen van wederkerende woorden of het veelvuldig herhalen van bepaalde gebeden, elke keer als we bidden, is ook iets wat we niet moeten doen. Woordenstroom is voor devotie als kaf op het koren. Veel woorden of herhalingen zullen ons gebedsleven niet compleet maken. De kracht van het gebed is belangrijker dan de lengte van het gebed. Gebeden moeten niet halfslachtig of lauw zijn, noch algemeen of doelloos, maar gebeden dat zijn bijzondere, specifieke, concrete, meetbare en gedetailleerd, intense, urgente, ernstige, en gesprekken vol vuur. Als wij bidden moet dat een intense verbintenis zijn met God onze Vader.

De gebeden mogen ook niet ritualistisch zijn zoals zij in sommige gemeenten zijn geworden waar velen een gebed eindigen met de woorden ‘amen’, maar het gevoel geven dat het niet de gehele vergadering was die deel nam aan het gebed, maar gewoon het sluitend woord zeiden omdat dat nu zo hoort in het programma. Dat is ritualistisch, anorganisch gebed en God is niet anorganisch of statisch.

Persoonlijke woorden die rechtstreeks uit het hart komen, gezegd in onze eigen binnenkamer of in privaat, behoren tot het juiste type van gebed. Gebed gebeurt in onze menselijke geest, waar God woont (Johannes 4:24) Maar ook de gebeden samen in de ecclesia, waar wij allen God erkennen als onze Vader in de hemel en waar harmonie of eenheid in gebed een goede troef vormt in onze leven.

We moeten de positie van God erkennen en zouden Zijn Naam moeten loven. Dat prijzen zou totaal uit ons hart moeten komen en een teken van liefde voor God moeten zijn. Vandaag vergeten te veel mensen het belang van deze Heilige Naam van de Adonai, de verlosser van vroeger, Elohim God van Israël, voor eeuwig en altijd de Pottenbakker (1 Kronieken 29:10; Jesaja 63:16). We moeten erkennen dat we allemaal het werk van Zijn handen zijn. (Jesaja 64:8; Maleachi 2:10) We zouden allemaal moeten vragen dat Zijn naam, van de Ene in de hoogste hemel, zal apart worden geplaatst en bewaard (geheiligd). (Mattheüs 6:9, Marcus 11:10)

Jezus heeft ons een voorbeeld gegeven met “Het Gebed des Heren” of het “Onze Vader“, dat wij kunnen gebruiken, maar we kunnen ook gebruik maken van onze eigen nederige woorden die recht uit ons hart komen.

Voorgaande aflevering: Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #9 Gebed #7 Reden voor gebed

Vervolg: Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #11 Gebed #9 Heiliging van Dé Naam

Engel se versie / English version: Calling and Ascribing to Jehovah #10 Prayer #8 Condition

Aangeraden lectuur:

+++

A Prayer Using the Names of God (christianmotivations.weebly.com)
Jehovah Jireh, I Know You are my provider, and will supply everything I need today.
They Tell Me “The Truth” Is One Religion (anopenmindedexistence.wordpress.com)
we should focus on what will never die. In that which is eternal. And I trust and put full confidence in what his Word says.
Sunday, September 8 (illustrationstoencourage.wordpress.com)
we need to pray fervently when wrong thoughts or temptations first come to mind and then act in harmony with our prayers. “No temptation has taken you except what is common to men,” and with Jehovah’s help, we can remain faithful to him. (1 Cor. 10:13)
A Prayer Using the Names of God (harmonyengaged.wordpress.com)
The Race of All Races To The Finish (dayandnightpost.com)
The God of heaven and earth does not slip through the back door [in a closed-door fashion] but reveals His plans for all – who can – to see. Most however cannot. The blindness of the world sees only the race of evil: wars, greed, slaughter of lives, lies to justify a hard and bitter peace. “. . . the natural man receiveth not the things of the Spirit of God: for they are foolishness unto him,” – 1 Corinthians 2:14. –
Divine service (18-8-2013): “The fear of God – central to our faith/Godsvrees – die kern van ons geloof” (lytteltonnac.wordpress.com)
Laat God – en nie jy nie – die middelpunt van jou lewe wees. Verwyder jou van daardie dinge wat nie die guns van die Here geniet nie.