Geen Wegvluchter

File:JoshuaSun Martin.jpg — Jozua gebied de zon stil te staan - 1816 John Martin (1789–1854)

Toen de profeet Jona een taak kreeg van God was hij bang voor zijn eigen welzijn en probeerde de taak te vermijden. Jeremia durfde soms wel eens klagen. Terwijl Mozes meer dan eenmaal vragen stelde bij de opdrachten die hij van God kreeg. Regelmatig vergat Mozes dat de Schepper het beste voorhad met hem en zijn volk. Tijdens het begeleiden van het Volk van God vergat Mozes ook wel eens de werkelijke verzorger te melden. In plaats van duidelijk te melden dat het God was die de dingen deed leek hij uit te schijnen dat het hij was die het deed. Mozes had een erge moeilijke taak en wij kunnen ons voorstellen dat het niet altijd gemakkelijk was om zijn humeur niet te verliezen, zoals hij wel eens deed. Voor hem moet het moeilijk geweest zijn te zien hoe mensen die zo vele zegeningen kregen en van slavernij werden bevrijd nog steeds de Allerhoogste vergaten die voor hen had gezorgd. Hoe was het mogelijk dat zij er toe kwamen een gouden kalf te vereren? Mozes had zijn haren uit kunnen trekken. Ook al wenste hij Gods Plannen zo goed mogelijk te laten verlopen, moest hij herkennen dat hij in die plannen die God voor hem beschreven had, niet geslaagd was. Jozua, Joshua of Jehosjoe’a (Hebreeuws: יהושע) (Yahshua) leidde de mensen die God had gekozen naar het beloofde land.

Een andere Yashua of Yahushua (Jeshua> Jezus ) nam een stap verder. In die man van Nazareth kunnen wij de enige profeet vinden die in staat was om alle instructies van God na te komen. Het was de enige profeet die God niet in vraag stelde of aan Zijn verordeningen twijfelde. Jezus discussieerde nooit met Hem.

Jeshua was een nederige arbeiderszoon, die wel op een zeer bijzondere wijze tot bestaan kwam en geboren raakte uit een maagd. Deze man van Nazareth gaf er niet om dat mensen op hem spuwden of hem vuile namen noemde indien dit gebeurde onder het werken voor zijn Allerhoogste Vader in de hemel . Jeshua zei zelfs dat mensen voor het lasteren van hem zouden kunnen vergeven worden, maar dat niemand voor het lasteren van God, zijn Vader die hem stuurde, zou worden vergeven. Ook al vertolkte Jezus de gedachten van zijn Vader, Yah (Yah is de geest), Yahuwah of Jehova , wilde hij iedereen zijn Vader laten kennen en laten weten wat die Vader in petto had voor de mensheid. Jezus nam het op hem om rond te trekken en mijlen te lopen voor het Goed Nieuws dat door God voorzien was voor ieder lichaam dat wilde horen.

Jezus verplichte niemand om te luisteren naar hem, maar hoopte toch dat de mensen zijn stem konden horen en zo konden luisteren wat God te vertellen had. Want Jezus bracht de Woorden van God tot de massa. Jezus trachtte ook de Wil van God aan de mensen duidelijk te maken, alsook verduidelijkte hij de Schriftstellingen.

Terwijl God niet verleid of beproefd worden, kon Zijn zoon wel onderworpen worden aan verleiding. Jezus ontmoette vele tegenstanders van God, de Satans van deze wereld. Maar hij viel nooit in hun val, behalve wanneer het al te gortig werd. Op een bepaald ogenblik deed het Jezus walgen hoe mensen verachtelijk omgingen met het huis van zijn Vader. De tempel van zijn Vader was heilig en kon zo niet behandeld worden als de kooplui en muntwisselaars deden. Toen Jezus dit zag verloor hij totaal zijn humeur en wierp de winkeliers en geldwisselaar uit het Huis van God. Zij gingen te ver en het was ook te veel voor Christus Jezus geworden om te kunnen verdragen dat zijn Vaders plaats zo bezoedeld werd. De tempel hoorde namelijk een plaats van verering te zijn.

Jezus wilde de plaats van Zijn Vader reinigen, omdat hij zo veel hield van zijn Vader en omdat hij dit totaal onwaardige vond.

“Ga, onze Vader wil helpen onze harten schoon te maken tot er niets meer is dat storend is. En Hij had de mensen een plaats gegeven waar zij zouden naar toe kunnen komen om dicht bij Hem te zijn. Maar God had gezien dat zo’n plaats niet altijd de oplossing bracht. Vele Tempels of Huizen van God, Gebouwen voor God, of kerk-gebouwen, werden misbruikt voor andere doeleinden. Om die reden zou Christus Jezus zelf de Tempel worden én de Hogepriester én de bemiddelaar tussen God en de mensen.

Die standvastige tempel die God oprichtte op een stevig fundament verlangt geen tempelgaven meer. Jehovah heeft geen brandoffers meer nodig, alsook geen geldoffers. Trouwens Hij die alles heeft geschapen en tot wie alles toebehoort, wat zouden wij Hem kunnen geven die reeds alles bezit? In Gods Kerk is er geen aanbod noodzakelijk, offergang of geldaanbod of bijdragen vereist. In Zijn enige voortgebrachte zoon had Hij die ene gevonden die er in slaagde om alles te doen naar Gods Wens. In die Nazareen vond God diegene die bereid was volledig naar Hem te luisteren en zonder tegenpruttelen te doen wat God wenste. Nooit dacht Jezus er aan om zijn hemelse Vader in vraag te stellen. Deze man van Nazareth, die geboren was in Bethlehem, heeft geen aarzelingen getoond terwijl zo vele andere profeten dit wel hadden gedaan. In Jezus had God een bescheiden man gevonden die altijd een hart had om datgene te doen om God te Gehoorzamen! Jezus was nooit beschaamd voor Hem die hem gidste of voor Zijn Woord dat over de gehele wereld zou moeten gekend geraken.

Voor de rest van de tijd was Jezus de kalmte zelf. En als het wat te moeilijk werd voor zijn apostelen kon hij deze ook tot rust brengen. Zijn rust straalde ook verder uit naar anderen.

Zelfs op het zwakste moment van zijn leven riep Jezus naar Zijn Vader en vertelde hem dat hij bang was, maar er niet tegen op zag om datgene te doen dat Zijn Vader van hem verlangde ook al zou deze hem een vreselijke dood insturen. Jezus had de verzekering van verlies maar ook van winst. Hij vertrouwde zijn Vader. Zelfs voor het geval dat God wilde dat Zijn zoon zijn leven zou geven, was Jezus gewillig zich aan te bieden als ‘slacht offer’ zoals een lam op de ‘offer-tafel’ zoals Isaak (Yitsḥaq ) dat had voorgedaan. Jezus gaf zijn volledig hart aan zijn Vader. Ook al zag Jezus misschien ook geen absolute noodzaak om meer te lijden dan enige zondaar leed om het losgeldvoor de mens te betalen.

Normaal wenste God geen mensenoffers, zoals voor sommige afgoden eerstgebroenen kinderen werden geofferd. {bijboorbeeld aan de Ammonitische God Moloch (2 Koningen 23:10; Leviticus 18:21) en de Kanaänietische Baäl (Jeremia 19:5; 32:35).} Geen mens kan een ander vrijkopen want de prijs voor een mensenleven is immers altijd te hoog. Wat God vraagt voor een leven, is niet te betalen. Steeds zullen wij moeten aanzien dat wijze mensen sterven zoals ook de onredelijke en domme mensen allemaal sterven. Het is onmogelijk dat iemand altijd blijft leven en nooit zou sterven. Steeds weer moeten mensen hun aardse bezittingen aan anderen nalaten, want zij kunnen deze niet meenemen in het graf om er nog iets mee te doen. In de dood is iedereen gelijk.

“(49-9) Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. \@De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, \@\@Lijkt op vee, dat geslacht wordt.\@ (49-10) Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen? (49-11) Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;” (Psalmen 49:8-10 Canis)
“Want mens en dier hebben hetzelfde lot. De één moet sterven even goed als de ander; Want beiden hebben zij dezelfde adem. De mens heeft niets vóór boven het dier; Waarachtig, alles is ijdelheid! Zij gaan beiden naar dezelfde plaats; Beiden kwamen zij voort uit stof, En beiden keren zij terug tot stof.” (Prediker 3:19-20 Canis)
“(22-30) Hem alleen moeten huldigen alle machten der aarde! Dan buigen zich ook voor Hem neer, die in het stof zijn gezonken, En geen leven meer hebben.” (Psalmen 22:29 Canis)

God, wiens wonderen ontelbaar zijn, heeft reeds alles in Zijn bezit. Voor Hem gaat het niet om slacht of spijsoffers. God vraagt niet om brand en zondoffer. Veel mensen vergeten dat voor God de mens zijn gehoorzaamheid telt. God kan volledig voldaan worden als het hart van de mens ernaar verlangt om Zijn wil te doen. Indien Gods Wet ons leven is, is God gelukkig en tevreden. En daar zien wij Christus Jezus die zijn Vader tevreden wil stellen door volledig die wil van zijn Vader te doen. Zoals David vertelde hij de mensen ook de blijde boodschap van Gods liefde en rechtvaardigheid in de samenkomsten. Ook hij liet niet na over God te spreken, zoals David en andere profeten voor hem reeds gedaan hadden. Ook hij verzweeg Gods rechtvaardigheid niet en sprak over Zijn trouw en bewaring. Aan grote groepen mensen vertelde hij over zijn Vader die ook de onze was en vol goedheid, liefde en waarheid was.

“(40-6) Ontzaglijke wonderen hebt Gij gewrocht, O Jahweh, mijn God; En in uw raadsbesluiten over ons Kan niemand zich met U meten. Ik zou ze willen verhalen en melden, Maar ze zijn niet te tellen. (40-7) Slacht- en spijsoffers wilt Gij niet, Maar Gij hebt mij de oren geopend; Brand- en zoenoffers eist Gij niet, (40-8) Daarom zeg ik: “Zie, ik kom!” In de boekrol staat mij voorgeschreven, (40-9) Uw wil te volbrengen: Mijn God, dit is mijn hartewens, En in mijn boezem draag ik uw Wet. (40-10) Uw goedertierenheid heb ik verkondigd In de grote gemeente; Ik hield mijn lippen niet gesloten, Jahweh, Gij weet het! (40-11) Uw gerechtigheid verborg ik niet in mijn hart, Uw trouw en hulp sprak ik openlijk uit; Uw liefde en gunst heb ik nimmer verzwegen Voor de talloze schare!” (Psalmen 40:5-10 Canis)

“Maar Isaäk zei tot zijn vader Abraham: Vader! Hij antwoordde: Wat is er, mijn jongen? Hij zeide: Zie, we hebben wel vuur en offerhout, maar waar is het schaap voor het offer? Abraham antwoordde: God zelf zal wel voor het offerschaap zorgen, mijn kind. En samen gingen ze verder. Toen zij aan de plaats waren gekomen, die God hem genoemd had, bouwde Abraham daar een altaar, en stapelde het hout op. Dan bond hij zijn zoon Isaäk, en legde hem op het altaar boven op het hout. En Abraham strekte zijn hand uit, om het mes te grijpen, en zijn zoon te doden. Daar riep de engel van Jahweh uit de hemel hem toe, en sprak: Abraham, Abraham! Hij zeide: Hier ben ik. Hij sprak: Sla uw hand niet aan den knaap, en doe hem geen kwaad. Want nu weet Ik, dat gij God vreest; want ge hebt Mij uw enigen zoon niet willen onthouden. Nu sloeg Abraham zijn ogen op, en zag een ram, die met zijn horens in het struikgewas zat verward; Abraham greep den ram, en droeg hem als brandoffer op, in plaats van zijn zoon. Abraham gaf die plaats de naam: “Jahweh draagt zorg,” daarom wordt ook nu nog gezegd: “op de berg van Jahweh wordt zorg gedragen”. Voor de tweede maal riep de engel van Jahweh Abraham uit de hemel toe, en sprak: Ik zweer bij Mijzelf, Luidt de godsspraak van Jahweh! Omdat ge dit hebt gedaan, En uw enigen zoon niet gespaard hebt: Daarom zal Ik u zegenen, En uw nageslacht talrijk maken als de sterren aan de hemel, En als het zand aan het strand van de zee; Uw kroost zal de poorten van zijn vijanden bezitten. In uw zaad zullen alle volken der aarde worden gezegend, Omdat gij naar mijn stem hebt gehoord.” (Genesis 22:7-18 Canis)
“en bad: Vader, indien het uw wil is, neem deze kelk van Mij weg. Neen, niet mijn wil geschiede, maar de uwe.” (Lukas 22:42 Canis)

Jezus bood zichzelf vrijwillig aan aan God in de hoop te kunnen voldoen aan de wens van zijn Vader en was bereid zijn leven te geven waardoor zijn Vader hem ook innig zou liefhebben. Jezus besefte dat de dood de prijs van de zonde was en was bereid een leven aan te bieden om die dood tot een einde te brengen. Ook al vroeg er niemand om, gaf hij het uit zichzelf.

“Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef, om het weer terug te nemen. Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf; Ik heb macht om het te geven, en macht om het weer terug te nemen. Dit is de opdracht, die Ik van mijn Vader ontving.” (Johannes 10:17-18 Canis)

Al de offers die in de tempels werden gebracht waren slechts onvoldoende substituten. De offerdienst impliceert in de eerste plaat de notie van plaatsvervanging aangezien het offerdier de plaats inneemt van de persoon die schuldig tegenover God staat. In dit offerssysteem werden dieren gebruikt omdat dieren amoreel zijn – zij kunnen niet zondigen. Zoals dieren niet kunnen zondigen en daarmee zonder zonde zijn, bood Jezus die ook zonder zonde was, zich nu ook als Izaäk vrijwillig aan als een lam. Zoals een lam in staat van zondeloosheid was en aldus geschikt kon bevonden om een vervanger voor de schuldige zondaar te zijn, zo ook was Jezus, door zijn aanbod, een rechtvaardige vervanger. Terwijl een dier eigenlijk onschuldig was en geen verantwoordelijkheid droeg bood Jezus zich aan bij zijn Vader. Jezus kon wel zondigen, en was dus wel verantwoordelijk voor zijn eigen zonde indien hij die zou begaan hebben. Maar Jezus slaagde er in, zoals geen enkel ander mens, om totaal zonder zonde te blijven.

Voor Jezus was de Will van zijn Vader Heilig en zat die zoals bij Koning David in zijn aders. Ook naar zijn volgelingen toe zei hij dat zijn voedsel was dat hij de wens zou moeten doen van diegene die hem gezonden had. Voor Jezus was het het belangrijkste dat hij de Wil zou doen van diegene die hem gestuurd had zodat hij Zijn werk zou kunnen doen en zou kunnen beëindigen.

Wanneer wij met onverdeelde aandacht naar de Voortbrenger en Perfecter van ons geloof kijken zien wij יהושע Jezus, die, wegens de vreugde die voor hem neergezet werd, verdroeg om de inzet van foltering aan een houten paal te zijn, waarbij hij bloed zou laten en dood tegemoet zag. Uit liefde voor zijn Vader en voor zijn medemens negeerde Jezus de schande en kunnen wij nu zeker zijn dat hij nu komen te zitten is aan de rechterhand van de troon van zijn Vader יהוה Jehovah, de Enige Ware God.

“Jesus sprak tot hen: Mijn spijs is, de wil te volbrengen van Hem, die Mij heeft gezonden, en zijn werk te voltooien.” (Johannes 4:34 Canis)
“Toen zeide Ik: Zie Ik kom! In de boekrol staat van Mij geschreven, Uw wil te volbrengen, o God! Daar Hij nu eerst heeft gezegd: “Offers en gaven, brand- en zoenoffers hebt Gij niet gewild, behaagden U niet,” ofschoon ze volgens de Wet worden geofferd; en Hij vervolgens sprak: “Zie Ik kom, om uw wil te volbrengen”; zó heeft Hij het eerste afgeschaft, om het tweede in te stellen.” (Hebreeën 10:7-9 Canis)

“het oog gevestigd op Jesus, aanvang en einde van het geloof. Hij heeft in plaats van de vreugde, die Hem toekwam, een kruis op Zich genomen, en de schande niet geacht; maar is dan ook gezeten ter rechterzijde van Gods troon.” (Hebreeën 12:2 Canis)

Jezus werd door God onderricht. Tijdens zijn korte openbaar leven maakte Jezus vele woorden van God duidelijk en legde hij uit hoe wij het Woord van Zijn Vader zouden moeten bestuderen en moeten begrijpen. Ook gaf Jezus duidelijk aan naar wie wij moesten opkijken naar begeleiding en tot wie wij moesten bidden om ons dagelijks brood te ontvangen. Niet hem moesten de mensen danken voor de wonderen die hij in naam van God verrichte. Ook niet tot hem moesten de mensen bidden, maar wel naar zijn Vader die in de hemel was. Jezus moet niet aanbeden worden , maar wel God.

“Toen sprak Jesus: Ga heen, satan; want er staat geschreven: “Gij zult den Heer uw God aanbidden, en Hem alleen dienen”.” (Mattheüs 4:10 Canis)
“Jahweh, uw God, moet ge vrezen, Hem moet ge dienen, bij zijn Naam \@alleen\@ moogt ge zweren. Loopt niet achter vreemde goden, achter de goden der volken, die u omringen, opdat de toorn van Jahweh, uw God, niet ontbrandt, en Hij u van de aarde verdelgt; want Jahweh, uw God, die onder u toeft, is een naijverige God.” (Deuteronomium 6:13-15 Canis)
“Vrees Jahweh, uw God; dien Hem, hecht u aan Hem, en zweer alleen bij zijn Naam. Hij is uw glorie, Hij is uw God, die voor u die machtige en ontzagwekkende dingen gewrocht heeft, welke gij met eigen ogen aanschouwd hebt.” (Deuteronomium 10:20-21 Canis)
“Niet, dat Ik mijn eigen eer zoek; daar is er Eén, die haar zoekt, en oordeelt.” (Johannes 8:50 Canis)

“Zó zult gij dus bidden: Onze Vader, die in de hemel zijt: Uw naam worde geheiligd.” (Mattheüs 6:9 Canis)

Als aanhangers van Christus Jezus zouden wij leerlingen van hem moeten zijn die ook een gewillige leerling van God was, en zijn woorden opvolgen. Jezus woorden zijn als geboden van Christus. Wij zouden mee met anderen in de voetsporen van Jezus moeten stappen en zoals hij uitkijken naar diegenen die naar anderen zoeken die de waarheid kunnen zien, omdat het heel hard is omringd te zijn door hen die weigeren te luisteren en niets meer willen dan er op los te leven en op het brede pad te lopen. Jezus voorbeeld volgend moeten wij samen gaan met hen die het uitgestippelde pad voor ons op te gaan al is dat niet het breedste pad dat niet gaat door de wijdste poort. Zoals Jezus in de enige te nemen richting ging, zouden wij ook dat juiste pad moeten nemen. Hoewel Christus Jezus onberispelijk kon blijven, moeten wij, die bewust zijn van onze zondige natuur, het toch proberen om met een minimum aantal zonden te blijven. En wanneer wij iets zouden fout doen of zondigen, moeten wij hiervoor vergiffenis durven vragen. Eerst moeten wij dan over dat verkeerd gaan spijt hebben. Wij moeten dan beseffen dat wij verkeerd gehandeld hebben en het betreuren dat het gebeurd is en vervolgens moeten wij naar God komen om vergevingsgezindheid te vragen. Wij zouden dus eerst wroeging moeten tonen voor wat wij onjuist gedaan hebben en dan het geprobeerd hebben om het opnieuw te goed maken.

Zoals Jezus Zijn Vader vertrouwde zouden wij ook dat volledige vertrouwen in zijn handen moeten geven en Jezus als bemiddelaar aannemen . Maar wij zouden ook moeten aannemen dat door de aanbieding van Jezus zijn offer wij allen nu rechtstreeks naar Jezus zijn en onze Vader en kunnen komen en Jehovah zouden moeten kennen en weten dat de dingen Hij van ons vraagt altijd voor het goede van ons en het beste zijn voor deze wereld.

Wij zouden ons moeten herinneren dat de Vader van Jezus de Elohim Hashem Yah, De Enige God is en er is geen andere God van goden, enkel de steeds bestaande Jehovah die alles creëerde. Jehovah was de “Yah” (“Ja”) of het “Ja” (“Ja”), het Wezen van het Zijn; zonder Hem was of is geen leven mogelijk. Yahweh en Zijn Geest, Zijn Denken zijn één en hetzelfde en geen afzonderlijke entiteiten, dus geen twee-eenheid, die dan op haar beurt nog eens deel uit zou maken van een Drie-Eenheid of Heilige Drievuldigheid.
Diegene welke geplaatst is door de Heilige Geest in de baarmoeder van de reine maagd Maria is de “Yah shua” de Jeshua die werd gegeven dit stel apart geest en werd gegidst door “Yah”, het wezen van en het zijn van God. In al zijn wegen nam Jezus de begeleiding van God Zijn Geest in hem op en was volledig opmerkzaam naar Hem. Wij zouden ook moeten proberen naar deze Heilige Geest te luisteren en Zijn begeleiding te volgen.

Jezus deed er alles aan om zijn Vader te behagen, tot zelfs optredende als Gods Dienstknecht zijn leven opofferende voor anderen als een zoenoffer en losprijs, en daardoor verdiende hij het om hoger geplaatst te worden dan gewone mensen en dan de engelen, hoewel hij eerst lager was dan hen.

“Laat dezelfde gezindheid onder u heersen, als ook in Christus Jesus was. Want hoewel Hij Gods gestalte bezat en zijn gelijkheid met God geen roof hoefde achten, heeft Hij toch er Zich van ontdaan, door de gestalte aan te nemen van een slaaf en gelijk te worden aan de mensen. En toen Hij uiterlijk als een mens werd bevonden, heeft Hij Zich nog vernederd, door gehoorzaam te worden tot de dood, ja, tot de dood van het kruis. Maar daarom dan ook heeft God Hem verheven en Hem de Naam gegeven hoog boven alle namen,” (Filippenzen 2:5-9 Canis)
“Hoe God Jesus van Názaret met den Heiligen Geest en met kracht heeft gezalfd hoe Hij weldoende rondging en allen genas, die door den duivel werden beheerst, omdat God met Hem was.” (Handelingen 10:38 Canis)
“Want er is één God, en ook één Middelaar tussen God en de mensen, de Mens Jesus Christus, die zich gaf als losprijs voor àllen. Zo luidt de getuigenis voor onze tijd;” (1 Timotheüs 2:5-6 Canis)

“Hierdoor heeft Gods liefde zich aan ons geopenbaard, dat God zijn eniggeboren Zoon in de wereld heeft gezonden, opdat wij door Hem zouden leven. Hierin bestaat de liefde: niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat Hij ons heeft bemind en zijn Zoon heeft gezonden tot verzoening voor onze zonden.” (1 Johannes 4:9-10 Canis)
“heeft Hij ook in Christus betoond, door Hem uit de doden op te wekken, en Hem te doen zetelen aan zijn rechterhand in de hemel: hoog boven alle heerschappij en macht en kracht en hoogheid, en boven elke naam, die genoemd wordt in deze wereld niet alleen, maar ook in de toekomstige wereld; “en alles heeft Hij onder zijn voeten gesteld.” En Hij heeft Hem aan de Kerk geschonken als Hoofd van alles;” (Efeziërs 1:20-22 Canis)

Wanneer Jezus ter dood werd gebracht aan een houten paal vertrouwde hij tenvolle op God zijn Vader in wiens handen hij zijn geest legde.

“Daar Jezus nu op het punt stond naar Jeru̱zalem op te gaan, nam hij de twaalf discipelen apart en zei onderweg tot hen: „Ziet! Wij gaan op naar Jeru̱zalem, en de Zoon des mensen zal aan de overpriesters en schriftgeleerden worden overgeleverd, en zij zullen hem ter dood veroordelen en aan [mensen uit] de natiën overleveren ten einde de spot met hem te drijven en hem te geselen en aan een paal te hangen, en op de derde dag zal hij worden opgewekt.” ” (Mattheus 20:17-19 NWV)

“Toen riep Jesus met luider stem: Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest. Na deze woorden gaf Hij de geest.” (Lukas 23:46 Canis)

“die zelf onze zonden in zijn lichaam heeft gedragen op het hout, opdat wij, den zonden afgestorven zijnde, der gerechtigheid leven zouden; door wiens wonden gij zijt genezen.” (1 Petrus 2:24 LUNT04)
“Christus heeft ons vrijgekocht uit de vloek der Wet door voor ons een vloek te worden,- omdat geschreven staat: ‘vervloekt is al wie hangt aan een stuk hout’, (-){#De 21:23}” (Galaten 3:13 NB)
“De God van onze vaderen heeft Jezus opgewekt, die gij gedood hebt, en gehangen aan het hout;” (Handelingen 5:30 NLB)

Sommigen zouden kunnen argumenteren dat het iets verschrikkelijks was dat de Schepper en Vader van Jezus vroeg van Zijn zoon. U zou kunnen debatteren dat de dood aan de houten paal niet noodzakelijk was als onze losgeldprijs. Maar de Vader vereiste deze extreme gehoorzaamheid als een test, en de trouw van onze lieve Redder werd helemaal geattesteerd.

Jezus die vraagt dat de beker zou worden weggehaald wilde niet aan de dood ontsnappen.

“en bad: Vader, indien het uw wil is, neem deze kelk van Mij weg. Neen, niet mijn wil geschiede, maar de uwe.” (Lukas 22:42 Canis)

Duidelijk geeft Jezus aan dat niet zijn wil belangrijk is maar vraagt hij dat de wil van zijn Vader zal gebeuren. De beker, die hij vroeg om onttrokken te worden was de schande en schandelijkheid van arrestatie als een delinquent, een openbare terechtstelling en veroordeling en verdere kruisiging als een misdadiger. Zoals normale mensen zouden doen, was Jezus niet zeker dat hij dit zou kunnen doorstaan of het verzoek, dat Zijn Vader had gemaakt, zou kunnen volbrengen. Hij twijfelde niet aan de Vader, maar aan zichzelf. Hij wilde niet verzuimen of falen in de bekwaamheid om zo vele levens te redden. Jezus extreem angstig voor zichzelf, angstig opdat hij niet een misstap zou maken en aldus het volledige plan van God zou kunnen bederven. Jezus wenste volledig in Gods Plan te passen en te voldoen aan de verwachtingen van God en hen die reeds zo lang wachtten op de Messias. Tot nu toe was Jezus steeds gewillig geweest en had hij altijd in Gods naam gesproken en gehandeld. Gehoorzaam aan zijn Vader had hij alles ondernomen naar best vermogen en had zich dus zo ver loyaal opgesteld.
Hoewel de maat van God niet onze maat is heeft Jezus zich niet bedacht overeenstemmend de maten van God te leven en als een lasteraar of moordenaar te sterven.

Jezus wilde noch proberen zijn eigen ideeën te volgen noch zijn eigen wens te oefenen. Voor hem was het belangrijk dat de Wil van Zijn Vader volbracht werd en wel zodanig dat aldus aan de mensheid de redding van de bedreiging en dood aangebroken door de 1° Adam kon aangeboden worden. Hij wilde zich tot God richten en zich als 2° Adam aan God aanbieden en zo de weg tot de Vernieuwde Wereld openen van aldus de Eerste Geborene van die Nieuwe Creatie of de Nieuwe Schepping zijn.

Voor het geval dat wij aanhangers of navolgers van Christus die opgenomen zijn in de gemeenschap van christenen zouden wij hetzelfde gospelgeloof moeten hebben als Christus Jezus . Zoals Jezus zijn Vader vertrouwde zouden wij hem en zijn Vader die hem had gestuurd, moeten vertrouwen. Zoals Jezus ons vertelde om tot zijn Vader te bidden zouden wij die Vader ook moeten vertrouwen en hem daadwerkelijk aanspreken in gebed.

Cruz de Cristo — Jezus aan de houten martelpaal ter dood gebracht

Wij komen dicht bij de 14de van Nisan wanneer wij ons zullen herinneren dat Jezus de Laatste Maaltijd met zijn volgelingen nam en zijn lichaam aanbood, zijn vlees en bloed, voor de gehele mensheid. Wij zijn slechts niet gered omdat wij geloven dat Jezus Christus voor ons op het Kruis stierf, maar omdat wij op hem vertrouwen die stierf en in Hem die hem op deze wereld had gestuurd.

Het is de persoonlijke toets of aanraking tussen Christus en onszelf die er zorg voor draagt dat zijn leven in onze natuur langskomt, zodat wij gezond evenals beschut en veilig kunnen vinden.

Het bloed van de lieve redder moet voortdurend opgeroepen worden voor het reinigen van de geringste bezoedeling van het geweten, zodat het huwelijkskleed, van de toegeschreven rechtschapenheid van onze Heer, onbesmet kan blijven. Dankzij Jezus’ Zoenoffer kan de geringste plek verwijderd worden, kunnen wij het hebben “zonder plek of rimpel of elk zulk ding”.

Wat doet u die gewillige overgave van de Nazarener Jezus Christus? Wat betekend voor u het ‘Kruis ‘, Jezus zijn kruisdood, of de Houten Paal als Inzetmiddel voor u en mij?

Betekent het niet dat daar onze heer zich absoluut naar de wil van de Vader gaf? Nooit maakte hij zich de oorsprong en bron van zijn actie, maar was ooit het lege kanaal waardoor God zich goot over deze wereld. Jezus vernederde zich en werd gehoorzaam naar de dood toe, “zelfs de dood van het kruis”. Het scheen alsof hij de diepten inging en zich neer liet, trede na trede op de ladder liet hij zich neer tot hij Hades bereikte, waar hij alles opgaf om de Wil van God op te volgen, maar uit de laagste diepten verhoogde God hem tot op de Eeuwige Troon.

“Bewaart die geestesgesteldheid in U welke ook in Christus Jezus was, die, alhoewel hij in Gods gedaante bestond, geen gewelddadige inbezitneming heeft overwogen, namelijk om aan God gelijk te zijn. Neen, maar hij heeft zichzelf ontledigd en de gedaante van een slaaf aangenomen en is aan de mensen gelijk geworden. Meer nog, toen hij zich in de hoedanigheid van een mens bevond, heeft hij zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, de dood aan een martelpaal. Juist daarom heeft God hem ook tot een superieure positie verhoogd en hem goedgunstig de naam gegeven die boven elke [andere] naam is, zodat in de naam van Jezus elke knie zich zou buigen van hen die in de hemel en die op aarde en die onder de grond zijn, en iedere tong openlijk zou erkennen dat Jezus Christus Heer is tot heerlijkheid van God, de Vader. ” (Filippenzen 2:5-11 NWV)

Graag herinneren wij dat Laatste avondmaal, de offerdaad van Jezus, zijn onnoemelijk afzien voor zijn slachting aan de houten paal, zijn begrafenis, zijn verrijzenis en de plaatsing van zijn naam boven alle namen. Alsook willen wij iedereen oproepen om dit mee te gedenken opdat op het horen van de naam van Jezus de knieën gebogen worden van allen op de aarde. En dat iedereen mag belijden, dat Jezus Christus Heer is, tot glorie en eer van God, de Vader.

Nog meer dan in de tijd van Jezus Christus is de wereld afgegleden van de Allerhoogste. De geest van de aarde is vervuild en dit is waarom de apart geplaatste geest voor nieuw is.

Wanneer wij gekozen hebben Christus Jezus te volgen, maar sommige slechte momenten krijgen, wat doen wij dan? Als wij beginnen te lijden als Jezus deed (voor het doen van de juiste dingen, voor rechtschapenheidsbelang) zijn wij dan bereid om sterk genoeg te zijn verder het juiste pad op te gaan? Zijn wij dan stabiel genoeg om recht te blijven staan in de branding en door de storm heen te gaan?

Onder alle verdrukking, pijn en spot, hoe ver kunnen wij gaan en het volhouden?

“Hiertoe immers zijt gij geroepen; want ook Christus heeft geleden voor u, en u een voorbeeld nagelaten, opdat gij zijn voetstappen zoudt volgen.” (1 Petrus 2:21 Canis)
“Och, verdraagt van mij eens wat onverstand! Zeker, dat verdraagt gij wel van mij.” (2 Corinthiërs 11:1 Canis)
“Wie beweert, in Hem te blijven, die moet wandelen zoals Hij heeft gewandeld.” (1 Johannes 2:6 Canis)

Wanneer wij hier op deze aarde lopen en zijn met de tegenstanders van God worden geconfronteerd, zullen wij onze kracht kunnen vinden in de wijze waarop Jezus trouw en medelevend was en steeds op zijn Vader vertrouwde.

Zijn wij gewillig hetzelfde vertrouwen in Jezus en zijn Vader te hebben? Wanneer wij op Hem in onze nood roepen durven wij dan ook zeggen dat het niet onze wil is die moet gebeuren maar zeggen dat “Uw wens zal gebeuren”? Willen wij ons hart aan de Allerhoogste toevertrouwen zonder enige voorwaarde? Durven wij nederig die plaats in nemen die God voor ons toestemt en ons vertrouwen in Hem plaatsen die weet wat het beste voor ons is?

Zoals Christus Jezus mogen wij de discipline van de Enige Ware God יהוה Jehovah, Vader van יהושע Jezus (Jeshua) maar ook van ons. Christus had tegen niemand iets. Zoals hij niemand verachte mogen wij ook tegen niemand bezwaren hebben en mogen wij het niet verachten wanneer wij zoals hij getest worden. Als wij het moeilijk hebben kunnen wij dan denken aan hem die onterecht moest lijden en door zijn bloed ons verlossing heeft gegeven. Door het zoenoffer van Jezus, zijn sterven aan de houten paal, en door onze overgave om in Christus te worden zijn wij beter af dan de vele anderen die het bloed van Christus niet als vergeving tot zonden wensen te aanvaarden. De inzet van de op speciale wijze voortgebrachte eniggeboren zoon die aan de houten paal stierf was hoog maar het ultieme offer voor God, dat over ons de hoogste zegening brengt en de bevestiging is van het Nieuwe Verbond.

“Mijn zoon, sla de lessen van Jahweh niet in de wind, Heb geen afkeer van zijn bestraffing; Want Jahweh tuchtigt hem, dien Hij liefheeft, Kastijdt het kind, dat Hij mag.” (Spreuken 3:11-12 Canis)
“Houdt Hem toch voor ogen, die van de zondaars zulk een tegenspraak heeft verduurd, opdat gij niet uitgeput raakt en de zielskracht verliest. Nog hebt gij niet ten bloede toe weerstand geboden in de strijd tegen de zonde; en zijt gij dan reeds de vermaning vergeten, die u als zonen toespreekt: Mijn zoon, verwerp de kastijding des Heren niet, En wees niet ontmoedigd, zo ge door Hem wordt bestraft. Want de Heer kastijdt dien Hij bemint, Tuchtigt elken zoon, dien Hij liefheeft. Verdraag het dus als een kastijding; God behandelt u als zonen. Want is er wel een zoon, die door zijn vader niet wordt gekastijd? Zo gij dus zonder kastijding zoudt wezen, waarvan allen hun deel krijgen, dan waart gij bastaards en geen zonen.” (Hebreeën 12:3-8 Canis)

Zijn wij bereid Gods berispingen te aanvaarden? Durven wij de bestraffingen die hier op de wereld ons toe komen zonder afschuw te ondergaan?

Het lijden van Christus voor ogen houdend moet het tot ons doordringen hoe hij standhield toen de zondaars zich zo tegen hem verzetten. Door deze kennis mogen wij e moed niet verliezen en het niet opgeven U hebt in uw strijd tegen de zonde uw leven nog niet op het spel gezet.

Alles wat met ons hier op aarde gebeurt moet gelden als een leerschool. Evenals Jezus een kind van God is zijn wij in zijn dood tot kinderen van God geworden en behandelt God ons ook als Zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt?

U wil toch ook een kind van God zijn en geen bastaard?

Zonder Jezus zouden wij nergens staan. Dan zouden wij niet kunnen gered worden en zouden wij zo’n prachtig vooruitzicht niet hebben.

Daarom kunnen wij dankbaar zijn dat Jezus de Wil van zijn Vader volgde en zich aan alle geboden van zijn Vader kon blijven houden. In herinnering voor wat hij deed voor ons zullen wij samen komen om zijn leven even onder de loep te nemen en de redenen te onderzoeken waarom hij zijn leven opgaf en niet weg liep voor hen die hem wilden doden.

De Herinneringsdienst zal voor het jaar 2012 op donderdag, 5 april, vallen, na zonsondergang, wanneer wij de Pesha of (Paas)Overgang herinneren met het bloedteken op de deurlijst voor de Eerstgeborenen in de gezinnen in Egypte. Eveneens zullen wij dan het Laatste Avondmaal, het Pascha nemen ter herdenking van het menselijk Lam met onze voordracht van de “Bestelling van het Pascha dat zich Aanbiedt” en het Lam van God dat tot de slachttafel werd gebracht.

Voor de Herdenkingsdienst op de 5de april zal er een dienst in het Nederlands en één in het Engels zijn in Kessel-Lo, en een Engelse dienst in Mons.

Op zondag de 8ste april zullen wij met gedoopte broeders en zusters uit meerdere windstreken samen komen in Parijs om een ganse dag van herinnering aan Jezus offergave en zijn herrijzenis, door te brengen. Deze dienst zal tweetalig Frans-Engels zijn.

Engelstalige versie / English version: Not making a runner

Aansluitend: Prophets making excuses