Een Naam voor een God #11 Y of J Kiezen

YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah

5. God en goddelijkheid

5.3. Y tot J

Men zou de Yod, uitgesproken als een J, nog steeds hebben kunne blijven schrijven zoals enkele uitgevers tot in de jaren 50 van vorige eeuw deden. Zo kan men in een Nederlandstalige Bijbel van de Katholieke Kerk in 1954, met imprematur van de Paus van Rome, nog Yehowahvinden.

Ook de Universal Standard Encyclopedia erkend dat de J vorm eigenlijk een variant was van de Y. Oorspronkelijk kwam deze slechts van af de 14de eeuw G.T. voort. Pas in het midden van de 17de eeuw werd er algemener gebruik van gemaakt. Ook voor de boekdrukkunst was het een gemakkelijker letter om in het hout uit te snijden. Daar werden de v en u naar de voorkeur van de snijder verkozen, maar het zelfde uitgesproken op bepaalde plaatsen. Eveneens kreeg met een wisseling of gelijkheid met de dubbele v of vv met de enkele w. Ook werd de J als hoofdletter gebruikt voor de i. De Y en J werden wel het zelfde uitgesproken, met enkele uitzonderingen waar de J zachter werd uitgesproken dan de Y. In de Engelse boeken werd stilaan ook meer frequenter gebruikt in de 17° eeuw. Zo kan men in de Koning James Bijbel van 1611, bijvoorbeeld, de woorden Jezus en rechter onveranderlijk vinden als “Iesus” en “iudge”.[1] + [2] + [3]

In het woordje Halleluja bleef de y langer stand houden, maar won ook meer terrein.[4] Naast de Y geraakte de tussen h en de eind h in vele gevallen ook weg. Zo is de voorkeurspelling van de hedendaagse Spellingsgids voor de Naam van God Jehova.[5]

6. Te verkiezen

Men kan in deze tijd blijven leven van allerlei snufjes, maar toch de wetenschap blijven negeren. Doorheen de geschiedenis is voldoende bewijsmateriaal naar boven gekomen over het een beschermd volk, waarbij mensen niet tegenstaande hun moeilijkheden getrouw bleven aan Hem die zij hadden leren kennen als de Schepper van hemel en aarde.

Wij kunnen blind blijven voor al die gebeurtenissen en doof blijven voor al die voorspellingen en raad die die wijze mensen uit het verleden naar de toekomst hebben mee gegeven.

Voor millennia hebben mensen hun trouw getoond aan die Schepper van hemel en aarde, de “Ik die ben” die ook Zijn Naam heeft kenbaar gemaakt en niet als een onaanspreekbare naamloze persoon wenste door het leven te gaan. Eeuwen hebben mensen vastgehouden aan de juiste wijze om Hem te eren en alle lof toe te brengen. Ook al heeft de wereld er alles aan gedaan om Zijn Woorden te vernietigen en Zijn Naam in de vergeetpot te doen belanden, zijn er steeds trouwe dienstknechten geweest om die Naam aan hun kroost verder kenbaar te maken, maar ook om anderen hun god te laten leren kennen.

Naar het einde der tijden nadert wordt het belangrijker dat die Naam van de Ene Ware God meer en meer gekend geraakt, en zij die beweren Christen te zijn moeten dan ook de leerstellingen en raad van Jezus Christus opvolgen en er zich aan houden aan wat Jezus ook trachtte te doen, namelijk de Naam van God te verspreiden en het Goede Nieuws van het Koninkrijk van God te verkondigen. Jezus zei eenvoudig: „Gaat daarom en maakt discipelen van mensen uit alle natiën, hen dopende in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige geest, en leert hun” (Matth. 28:19, 20).

God heeft gezegd: „Mijn volk [zal] mijn naam kennen.” Niet alleen zouden zij weten hoe de naam luidt, maar zij zouden deze kennen als een naam die wegens Gods eigen daden verheerlijkt is. Ook zegt de Bijbel: „Een ieder die de naam van Jehovah aanroept, zal worden gered” (Jesaja 52:6; Romeinen 10:13; Joël 2:32). Van hoe groot belang is het daarom dat u zich verbindt met hen die Gods naam verhogen en met respect bejegenen en zich houden aan de leerstellingen van Zijn zoon!

Laat ons daarom kiezen om Gods Naam te gebruiken en kenbaar te maken tot Zijn eer en glorie.

Amen. (Zo zij het)

[1] p. 4823, Vol. 13, Universal Standard Encyclopedia (Funk & Wagnalls), 1955.

[2] “In the Elizabethan alphabet the letters ‘u’ and ‘v’ were the same letter as were and ‘i’ and ‘j’ ” – http://www.elizabethan-era.org.uk/elizabethan-language.htm

[3] The “j” was usually used as the capital form of the letter “i” in the Elizabethan alphabet.

So “Iehouah” (Yehowah) could also be written “Jehovah.” – Biblical Archaeology Review, March/April 1995, pp. 30, 31, 100:

[4] “In the word `hallelujah’ the j retains its early consonantal value of i or y.” – p. 571, Vol. 15, The Encyclopedia Americana, 1957.

[5] In onze publicaties verkiezen wij de nog in vele talen gebruikte eind h voor de afsluiting van Gods Naam te gebruiken omdat de uitspraak ook zacht eindigt en nog steeds het meest voorkomt.

Voorgaand: