Een Naam voor een God #10 God en goddelijkheid

YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah

5. God en goddelijkheid

5.1.Vernoemd naar een godheid houdt niet in godheid te zijn.

In de oudheid was het zoals nu nog in bepaalde landen de gewoonte is, kinderen te vernoemen naar geliefden. In de kinderen hun naam wordt dan de naam van de ouders verwerkt of aangeduid dat zij de zoon of de dochter van die of die zijn.

Professor Buchanan, emeritus hoogleraar aan het Wesley Theological Seminary in Washington D.C. zegt: „In de oudheid vernoemden ouders hun kinderen vaak naar hun godheden. Dit betekent dat zij de naam van hun kinderen uitspraken op de manier waarop de naam van de godheid werd uitgesproken. Het Tetragrammaton werd in de namen van mensen opgenomen, en zij maakten altijd gebruik van de middelste klinker.” Zo kan men in het Oude Testament verscheidene namen vinden van mensen die in hun naam een deel van Gods Naam verwerkt hebben.

Volgens professor Buchanan heeft men zo bijvoorbeeld de naam van de profeet Elia is ´E·li·jah’ of ´E·li·ja’hoe in het Hebreeuws, welke betekent: „Mijn God is Jahoe of Jahoe-wah”. Op overeenkomstige wijze is de Hebreeuwse naam voor Josafat Jeho·sja·fat’, hetgeen „Jaho heeft geoordeeld” betekent. Jo·na·than’ of Jeho·na·than’betekent „Jaho of Jahowah heeft gegeven”.

Professor Buchanan zegt over de goddelijke naam: „In geen enkel geval wordt de klinker oe of o weggelaten. Het woord werd soms verkort tot ’Ja’, maar nooit tot ’Ja-weh’. . . . Werd het Tetragrammaton als één lettergreep uitgesproken, dan was de uitspraak ’Jah’ of ’Jo’. Werd het als drie lettergrepen uitgesproken, dan moet de uitspraak ’Jahowah’ of ’Jahoewah’ geweest zijn. Zou men de naam ooit tot twee lettergrepen hebben verkort, dan moet de uitspraak ’Jaho’ geluid hebben.” — Biblical Archaeology Review

Deze opmerkingen helpen ons de verklaring te begrijpen die de negentiende-eeuwse hebraïcus Gesenius in zijn Hebrew and Chaldee Lexicon to the Old Testament Scriptures heeft gedaan: „Degenen die van mening zijn dat יהוה [Je-ho-wah] de feitelijke uitspraak [van Gods naam] was, missen niet elke grond ter verdediging van hun opvatting. Op deze wijze kunnen de verkorte lettergrepen יהו Je-ho] en ה [Jo], waarmee veel eigennamen beginnen, op een bevredigender wijze worden uitgelegd.”

5.2 Op Godsnaam gelijkend

Zoals Joshua’s naam YHWSHW “Yehoshua” was en verkort werd tot YHWSH “Yehosha,”[1] maar ook wel als roepnaam tot “Yeshua.” Verkort werd, zo kreeg het kind van Jozef en Maria (eigenlijk Myriam) de naam Yahushua ‘Ya brengt redding” of “Jeh is redding” dat terug werd gebracht tot Yashua (Yeshua) of “Jeh-redt” dat inhoudt dat ‘Jehovah Redt’ Toen die naam echter in de Septuagint werd weergegeven als IhsouV “Yay-soos” werd de “Yehoshua” “Iesous” (Heil Zeus) dat “Jesvs.” “Jesus” (Engels en vroeger Nederlands), of “Hay-soos” (Chesu) (Spaans) werd.[2]

[1] Sommige wetenschappers denken wel dat bij een verkort geschreven vorm toch nog de volledige naam werd uitgesproken; dus in het geval van YHWSH werd dit ook als Yehoshua uitgesproken.
Dat gebeurde ook voor de Griekse afkortingen zoals THS: theos (`God’ of `god’ in het Grieks)

[2] Zie ook: “Joshua – … i. THE NAME. – 1. The English form Joshua is an abbreviation of the Heb. 3&;&%* [yehoshua] (only in Dt 3:21, Jg 2:7) or 3;&%* [yehosha] (the usual form, e.g. Ex 17:9, Dt 1:38 etc., 1 Ki 16:34), later abbreviated to 3&;* [yeshua] (of Joshua himself, Neh 8:17) …. The LXX [Septuagint] give[s] it as IhsouV [yaysoos – “Jesus”], and so it occurs in the NT both as Joshua’s own name (Ac 7:45) and that of our Lord (Mt 1:21, 25).” – p. 779, Vol. 2, Hastings’ A Dictionary of the Bible, Hendrickson Publishers, 1988 printing.

Aansluitend kan u ook lezen: