Duivel, Satan, Lucifer, Demon, Goed en Kwaad en God

Gisteren zijn wij verder dieper ingegaan op het onderwerp van demonen en hebben onder ogen genomen hoe God goed en kwaad in de hand heeft.

Mits er niemand hooggeplaatst is en wonderbaarlijke kracht heeft moeten wij besluiten dat God ook instaat voor het slechte zowel als het goede. (Jesaja 45:5-7,22; Micah 1:12; Amos 3:6; Job 2:10) Dit maakt dat er een verschil is tussen kwaad en zonde. Zonde is de wereld binnengekomen door de mens en niet door God. (Romeinen 5:12)

Er is geen andere Kracht of Bron dan God en de krachten die mensen willen toeschrijven aan andere mensen, zoals waarzegsters, mediums of aan demonen doen eigenlijk kennen dat men niet in de alleenheid van God gelooft. Een ware gelovige zou dus de idee van een bovennatuurlijke kracht, duivel of demon niet mogen aannemen.

Devilish figure / Demoontje in de kloosterkerk van de Ursulinen - Image by Sint-Katelijne-Waver via Flickr

Daarom hebben wij verder besproken dat God ook de schepper van rampen is. Niet in de zin dat Hij ze veroorzaakt, maar wel dat Hij ze toe laat. Als wij aanvaarden dat het kwaad ook van God kan komen kunnen wij ook bidden dat Hij er ons van zou behoeden. Onder Gods controle werken alle dingen in het leven voor het goed van ons. (Romeinen 8:28)

De oorsprong van de zonde moesten wij dan verder na gaan om ook eens te kijken hoe het is gesteld met de duivel, Satan en Lucifer. Hiervoor bekeken wij de woorden die gebruikt worden in de Bijbel voor deze begrippen en wat zij werkelijk inhouden.

Indien wij dan niet aanvaarden dat er zo iets bestaat als een persoon die duivel is en één die Satan is, kunnen wij dan ook enkel zeggen dat er dan ook geen bedienden van die zogenaamde personages bestaan. Wij moeten trouwens vaststellen dat Jehovah een jaloerse God  is en geen andere superkrachten naast Hem toestaat, of er niemand naast Hem bestaat. (Jesaja 44:8; 45:5; Deuteronomium 4:24, 35; Exodus 20:5)

Verder hebben wij gekeken hoe Paulus ons eraan herinnert waarom gelovigen niets te maken moeten hebben met idolen of demonen. Wij gingen er op in hoe noch Jezus noch de apostelen de mensen tegenspraken ingeval zij soms met menselijke ideeën kwamen die niet waar waren; of hoe zij soms verder spraken uitgaande van die mensen hun denkwijze waar ze niet mee akkoord gingen. De taal van die dagen werd verder onder de loep genomen en werd vergeleken met uitdrukkingen van vandaag die wij ook niet letterlijk opnemen of niet meer nemen zoals hun oorspronkelijke betekenis.

Ook keken wij naar Afrika en ontwikkelingsgebieden hoe mensen daar tegenover bepaalde ziekten keken en nu met de  moderne medicatie moeten tegen die ziektes opkijken.
Natuurlijk bracht ons dat naar wonderdokters, ‘wichcraft”, heelmeesters en natuurgenezers waar wij een volgende keer verder over gaan praten.